Dat Ali B niet alleen de taal van de straat beheerst bewijst “streetpunk” al sinds eind van de jaren ‘70. Als reactie op de punkrock, die op dat moment als oppervlakkig en trendy werd gezien, ontstond de stroming die zijn populariteit vooral onder de zogenaamde “working class” kreeg. Ondertussen zijn we bijna 30 jaar verder en is de scene nog steeds “alive and kicking”. Ook is de stroming onder een breder publiek gewaardeerd, een band als Dropkick Murphy’s is hier een goed voorbeeld van.

Deze streetpunkverzamelaar is een release van het Nederlandse Rebellion Records en bevat 23 nummers van 14 bands uit 8 verschillende landen. De Nederlandse honneurs worden waargenomen door Razorblade en Discharger. Razorblade legt in het gelijknamige nummer uit waar de band voor staat; “politiekincorrect en enigszins radicaal” waarbij ze aan Jan Modaal als luisteraar een broertje dood hebben.

Op het album is ook ruimte voor een vrolijke noot. The Veros en The Clichés weten streetpunk goed te combineren met hier en daar een vleugje Ramones en The Specials.

Dat de streekpunk ook vaak met vooroordelen te maken heeft bezingt het Duitse Frei Wild in “Das land der Vollidioten”.

Hoogtepunt op het album vind ik persoonlijk de bijdrage van Shock Nagasaki. Ondanks dat ik een aantal wisselende meningen las over het optreden op 2 december te Dordrecht is het een band om toch zeker nader te gaan beluisteren.

Verder vind je op deze plaat bijdragen van Bakers Dozen, The Corps en Strongarm and the Bullies. Voor de liefhebbers is aanschaffen van de plaat zeker de moeite waard omdat deze plaat ook veel “unreleased” materiaal bevat. Voor degenen die nog niet zo bekend zijn met het genre ook een leuke kennismaking waarvoor je niet speciaal je kledingkast vol met Fred Perry en Ben Sherman hoeft te hebben hangen.

K©78

Score: 72/100