Onlangs kwam in een interview met Nim Vind de andere band waarin de beste man de bass hanteert, The Vincent Black Shadow, ter sprake. Ik kende de band eigenlijk alleen van de tracks die op hun Myspace staan en dat in combinatie met het interview maakte mij toch wel nieuwsgierig. Het aagje dat ik ben ging ik dan ook op zoek naar het album. De band is vernoemd naar een motor en dan moet het wel scheuren. Toch?
Wel nee, snelheid zit er niet echt in. Maar dat maakt het niet minder tof. De band speelt een crossover van verschillende stijlen. Combineert stevige alternative rock met punkrock, jazzy stukken, cabaret en hier en daar een klassieke noot. Het klinkt apart en als iets wat je alleen uit Japan zou verwachten, maar niets is minder waar. The Vincent Black Shadow komt uit Canada en mixed deze stijlen met verve. De sound is hypnotiserend en houd je de gehele speelduur van het schijfje in bedwang.
Echter het grootste pluspunt van het album zijn de vocalen van zangeres Cassandra Ford. Haar stem springt er echt bovenuit, klinkt fantastisch en heeft verschrikkelijk veel weg van artiesten als Gwen Stefani (No Doubt) en Monique Powell (Save Ferris). De vocalen laten naar mijn mening het album echt opvallen en ik denk dan ook dat wanneer deze plaat door een man was ingezongen dat we 'slechts' met een zoveelste alternative rock band te maken zouden hebben.
Klinkt allemaal heel positief toch? Klopt en toch krijgt het schijfje onderaan deze review 'maar' 75 punten. Opzicht helemaal geen slecht cijfer, maar bovenstaand schrijven had je misschien een hoger cijfer doen vermoeden. Nee, daar moet de band nog wel het één en ander aan doen. Over het algemeen ben ik zeer te spreken over Fear's In The Water maar er staan helaas ook enkele tracks op die het in mijn oren niet zo goed doen. Fillers? Misschien. Wel jammer, maar voor een debuutalbum misschien niet geheel onoverkomelijk. De interesse voor toekomstige releases is in ieder geval gewekt en ik vrees dan ook dat die een stuk hoger gaan scoren!
Tracklist: 01. MetroPROMO VIDEO 02. Control 03. Bullet On The Tracks 04. Don't Go Soft 05. Valentine 06. Broken 07. The House Of Tasteful Men 08. Surgery 09. Ghost Train Out 10. Fear's In The Water 11. Dream 12. This Road Is Going Nowhere 13. Letters To Know One
Volgens mij wel ja, niet zeker though.
Had wel verwacht dat je het niet zo tof zou vinden, dit is echt weer iets van wie in Nederland alleen ik het tof vind haha.
En misschien een paar gothic fledermouzen die nooit in aanraking zullen komen met deze band.
Ik dig die stem gewoon niet, maar wel een knap meisje om naar te kijken...
Ow nee! Het is ook niet gothic, maar ik denk wel dat er fledermousies zijn die het zullen trekken. Ik zag bij Blitzkid (wat toch een stuk meer 'punk' is dan bv Nim Vind) toch een hoop duistere horken rondstampen... Hetzelfde dat veel skins vaak psychobilly bands goed trekken. (om maar even te zeggen dat het niet in een genre hoeft te vallen wil er een groep wat cools in zien)
Die tunes, de sfeer en uitstaling etc. Daar kan een openminded goth kid (die ook wel van andere shit houdt) best mee uit de voeten (en met Nim Vind dus ook)