- Swan songs for broken voices
D'OH!! De kids uit Leuven weten wel hoe je je product moet
aankleden zeg! Tikke duister, maar ergens toch ook best posi en vooral mooi.
Heel mooi zelfs. Ik kan me herinneren dat ik ook al flink impressed was van de
looks van hun vorige release; The Punkrock Verses. De heren zijn dus flink gegroeid qua looks sinds hun eerste split met (je raadt
het al) Homer Simpson op de voorkant. Het supermooie artwork van de afgelopen paar releases was overigens altijd
het enige waar ik positief over was mbt deze Belgen. Ik heb dan ook mijn afgunst voor deze band nooit onder stoelen of banken gestoken. Mja, toch maar eens onder de laser
met dat ding terwijl ik tegen beter weten in hoop op wat beters.
Na een kwartiertje flikker ik de afstandsbediening door de
kamer en vloek binnensmonds over de verloedering van de punk en hardcore. Hoe kunnen
geladen doch mooi en aggressieve teksten nu vervangen zijn door onbegrijpbaar klef
gezever? Waarom wil iedereen punk, metal, emo en screamo mengen? Donder toch
op! Waar is de beleving, het vuur en de energie? De lol, de emotie. ARGH!!
Kijk;
ik ben zeker voor vooruitgang en evolutie van de ‘punk’ sound, maar waar zit de
vooruitgang als we met z’n allen gaan janken en masturberen op iedere dude met
een kwast op z’n kop die een gitaar vast kan houden?
Ik tel tot tien en kalmeer mezelf terwijl ik er nogmaals voor ga zitten. Ik
skip wat door de tracklist en merk op dat er door de 10 jaar geschiedenis van deze
band toch vrij weinig veranderd is. De band met oud-leden van PN en Billy Liar
maken nog steeds vrij slappe screamo gemixt met hardcorebreaks, opzwepende
punkrock en wat false metal erin. Helaas. Maar ik moet ook eerlijk zijn en zeggen
dat de algehele sound wat duisterder en een klein tikkie harder is geworden
door de jaren heen. Dat kleine tikkie was ook wel nodig, want die slappe-hap
was alleen voor doven en verstandelijk minder bedeelden weggelegd. Dit is een stap
in de goede richting in ieder geval, want echt slecht is het allerminst.
PN was ook nooit mijn band, maar ik zag wel wat in die band en ik kon begrijpen
wat anderen er in zagen. Ik zie nu ook wat in de verte dagen in het muzikale
landschap dat Homer heet. Ik ben zeker niet geraakt door het heilige vuur, maar
ik zie wat ze doen en waar ze heen willen en bovenal voel ik dat het niet 100
procent plastic is wat er schitterd. Dat is belangrijk.
Johan ‘jokke’ Quinten van Funtime heeft in mijn optiek
altijd zijn eigen weg bewandelt en wat gezien in deze band. Pas na 5 releases
wordt dat vertrouwen een beetje terugbetaald. Beter laat dan nooit.
TRACKLIST:
01. Conquer The World In Just One Day
02. These Sins Are Long Forgotten
03. Stuck in a Moment
04. Swan Songs For Broken Voices
05. An Endless Trace
06. Your Disapproval Is My Disgust
07. Pump The Brakes
08. Dead And Gone
09. This Charity
10. ...into The Abyss
Score: 65/100
Reacties |
(Geen reacties gevonden) |