The Meteors bestaan inmiddels alweer zo’n 30 jaar. In die tijd hebben ze vrijwel evenveel albums uitgebracht om over de diverse singles, compilatie bijdrage, dvd's etc... maar te zwijgen. Tevens doen The Meteors al 30 jaar hetzelfde. Geen één album is een verassing en altijd word er teruggegrepen naar de oude vertrouwde sound. Waar sommige bands op zoek gaan naar vernieuwing lijkt The Meteors generaal Peter Paul Fenech daar niet in geïnteresseerd. Ik volg The Meteors al jaren en was dan ook benieuwd of de nieuwste telg, Hymns For The Hellbound, mij wel kon verbazen of dat ik weer naar een Wreckin' Crew ging luisteren.

Misschien klinkt bovenstaande wat cynisch en dan heb je het goed begrepen, dat is het ook. Maar het is ook terecht, want om maar gelijk met de deur in huis te vallen; Hymns For The Hellbound is goed, maar het is wéér exact hetzelfde als voorheen. Nou hoeft mij niet uitgelegd te worden dat je als band vaak genre gebonden bent, maar bij andere psychobilly grootheden als Demented Are Go, Mad Sin en de Nekromantix hoor je wel vernieuwing, de bands gaan met hun tijd mee zonder hun roots te veroorlogen en dat waardeer ik. Bij deze gloednieuwe plaat van The Meteors heb ik het gevoel alsof ik naar een Meteors album uit 1983 aan het luisteren ben. Qua sound is er niks veranderd en qua productie ook niet. Hoewel sommige dit prachtig vinden en alleen maar toe zullen juichen vind ik het persoonlijk toch een gemiste kans.

Maar als je goed gelezen hebt zei ik wel dat dit nieuwe schijfje een goed schijfje was. Want ondanks alles kunnen deze ouwe rotten nog steeds creepy tracks schrijven op zowel tekstueel als muzikaal gebied. Nummers die het nog steeds prima zullen doen op je Halloween feestje of op een doordeweekse dag in je buitenhuisje in Transylvania. De donkere sfeer die je van bands binnen dit genre mag verwachten weten The Meteors precies ten gehore te brengen en dat is in mijn boekje dan weer een dikke plus waard.

‘Niks nieuws + goede songs = een must have voor The Meteors fans’.
Zo zou je het eigenlijk wel kunnen zien, en uiteindelijk is het ook zo. The Meteors claimen al jaren dat ze de enige zijn die ‘echte’ psychobilly maken en misschien komt dat ook wel omdat ze niks nieuws doen. Al met al maken ze na een kleine 30 jaar nog steeds een goede mix van psychobilly met rockabilly en surf invloeden en daar mag ook best wel wat van gezegd worden.

Tracklist:
01. Powder Pain And Misery
02. My Slaughtering Ways
03. The Phantom Rider
04. Endless Sleep
05. We Wanna Wreck Here
06. The Cutter Cuts While The Widow Weeps
07. Queen Of The Wild Wild Wind
08. Shadow Time
09. Lie Down
10. You Want It I Got It
11. Black Black Nite
12. Paradise Lost + Bonus Track

I USED TO FUCK PEOPLE LIKE YOU IN PRISON RECORDS

Score: 75/100