Op 20 april speelden The Real McKenzies in Parkhof te Alkmaar. Reden genoeg voor een gesprek met zanger Paul Mckenzie!

Hey, heb je het naar je zin in Nederland?

Ja, ik ben dol op boten en kaas. Op coffeeshops ook trouwens. Ze hebben goede koffie hier. Verwacht je me grappig te zijn? Of juist interessant? Ok! Dit is Punx.nl en deze mensen hier vallen me lastig in de pub en stellen me vragen tegen mijn vrije wil in.

The Real McKenzies tour: ‘Kilt Them All 2007’…

Heb je een vraag?

Wacht, ik heb een vraag voor jou, geloof je in Santa Claus?

Nee.

En Satan? Santa of Satan, wat wordt het?

Satan.

Satan’s kado's zijn koeler dan die van Santa!

Ok, ik ga je nu wat serieuze vragen stellen, nog serieuzer dan ik al gedaan heb. Hoe is de band begonnen?

Ik zat oude grammofoonplaten te draaien, Schotse, en mijn huisgenoot draaide Sex Pistols en Public Enemy door elkaar. Toen ik dat hoorde dacht ik: “Hey, hier kan ik iets mee!” Ik zat in een hoop bands voor ik The Real McKenzies oprichtte en ik kende al een hoop mensen in West-Canada. Nadat ik bandleden had verzameld... [wijst naar de band die met vijf man om een flipperkast staan te hangen.] Kijk ze nou! Het is zonde dat je dit online niet kan zien!

We deden van de week trouwens een interview op TV. Toen hadden we het erover dat hier in Europa zoveel mensen in de rok van hun moeder naar de show komen. Nu maakt het mij niet uit wat je naar een show aandoet, maar ik denk dan aan de reactie van de moeder die zich afvraagt waar haar rok is. Nou ja, we zaten dus bij dat interview en we zagen iemand met een rok en we vroegen hem of hij er ondergoed onder had en toen hebben we net zolang tegen hem aangepraat tot hij hem uitdeed, op TV! De regel is dan ook: als je een kilt aan hebt, draag er geen onderbroek onder!

Hoe reageerde het publiek in het begin op de band? Met alle Schotse invloeden enzo?

Mensen vonden het meteen cool! Het was toen ook heel anders, een andere band. Ik denk dat het publiek het toen minder vond, maar wij hadden het onwijs naar onze zin. We gingen gewoon het podium op, maakten grappen over het publiek, dronken het bier op en gingen naar huis. Tegenwoordig mag ik dat van de jongens [de band] niet meer doen.

Heb je het idee dat er op de laatste platen er een meer 'straightpunkrock' sound is dan Schotse hymnes, zoals het verschil tussen '1000 shots' en 'Clash Of Tartans'?

De sound van een band verandert altijd, maar wij zijn punkrockers, dus het zal altijd punkrock zijn.  Er zijn veel ideeën over punkrock en dat is één van de redenen dat die stroming me zo fascineert. Net als dertig jaar geleden, ik begon toen te pogo-en en dat doe ik vandaag de dag nog.

Heb je The Clash ooit live gezien?

Ja, meerdere keren. Goeie live shows ook! Ik was destijds uitgenodigd door Tower Records voor een Mescaleros show. Toen ik daar aankwam dronk ik wat bier met Joe, we zijn allebei St. Pauli fan, dus er was gelijk een klik. Weet je, iedereen idoliseert hem altijd en daar hebben ze gelijk in. In het echt was het een zeer getalenteerde, aardige gast.

Hoeveel maanden per jaar ben je op tour en wat doet dat met je?

Het verschilt natuurlijk. We zijn vaak op tour. Paar jaar terug waren we negen maanden per jaar op tour. Het laatste jaar hebben we niet zoveel getourd, maar nu beginnen we weer. We maken eerst deze tour af en dan gaan we naar huis. Daarna doen we een paar data van de Warped Tour. Vervolgens doen we een Fat Tour met de Mad Caddies door Canada. En dan gaan we een nieuw album opnemen, dus daarna gaan we touren om die plaat te promoten. Ik denk dat we van de komende twee jaar er zeker één tourend doorbrengen.

Denk je dat je moet touren om als band te overleven? Of gaat het vooral om platen uitbrengen en promo maken?

Ik denk dat je moet touren. Je moet het gewoon doen! De hele reden dat je in een band zit, is om te touren! [Paul pakt een joint aan.]

Rook je vaker wiet?

Ja.

Waarom?

Het verbreedt mijn horizon. Ik ben ook liever mellow dan hyper. Ik heb eigenlijk altijd wiet gerookt  Niet teveel, maar wel altijd. De beste wiet is van zaadjes uit Vancouver die nu in Zwitserland groeien, dat is fucking wiet. Kurt en ik waren in Zwitserland, in een of andere
stad, en we hadden een grote zak van die wiet. En we waren stoned, onze ogen lachten gewoon!

Hoe merk je wat vijftien jaar touren met je doet?

Ja, tegenwoordig doe ik iedere dag een schone kilt aan!

Is het niet dezelfde iedere dag? Vol bier en kots?

Weet je, vroeger wel inderdaad, maar tegenwoordig vind ik het fucking stinken. En waarom wil je er als een stinkende zwerver bijlopen. Een goeie tip voor als je op tour bent is: WAS JE HANDEN! Niet compulsief, maar doe het gewoon iedere keer als je de kans hebt. Met al die
kraakpanden, parkeerplaatsen, smerige flightcases die in de goot liggen en zulke rotzooi….was je handen dus!

Hoe was je eerste tour en waar was het?

Mijn eerste tour was in 1974. Ze moesten me stiekem meenemen, want ik was nog maar een kind. Ik vergeet het nooit meer, dat heeft mijn leven zeker veranderd. Maar daar ga ik niet de hele avond over praten, want dat is best wel beschamend. De eerste RMK tour was in ‘93 of ‘94. Ongeveer twee jaar nadat we met de band begonnen waren. Eigenlijk waren we, de band, maar voor één show bij elkaar gebracht. Die show was ook meteen een fucking grote vechtpartij. Er waren ongeveer 2000 mensen en er kwam een boxclub binnen, die bij een motorclub wilden, en dus iets extreems moesten doen. Ze kwamen gewoon binnen en mepten er op los. Al mijn vrienden werden aan puin geschopt en het was gewoon een fucking grote rel. Iedereen dacht dat ik hem begonnen was, maar ik reageerde alleen maar! Dit is een interessante geheugentest. Iedereen herinnert zich shows anders. Ik vind het leuk om de rest te vragen naar bepaalde avonden om te zien of ze die zich überhaupt nog wel herinneren, haha!

Herinner je je alles?

Ja, zo'n beetje alles ja. Ik probeer het wel te verdrinken, maar het lukt niet. Het is mijn leven! Als ik niet de ballen had om een goede baan en mijn eigen huisje in een leuke buurt op te geven, in een bus te stappen en de wereld over te reizen, dan had ik hier nu niet gestaan. Sommige mensen hebben geen problemen hun hele leven op dezelfde plek te wonen en dat maakt mij niet uit, maar ik moet er gewoon uit!

Heb je ooit een show gespeeld waarvan je niet kon geloven dat het waar was?

Ja, positief en negatief gezien. We speelden voor 15.000 mensen in België. Immens concert! De drummer die mee was bevroor gewoon bij het zien van zoveel publiek. Ik zei: "Nu ga je drummen of je gaat in een kist naar huis!” Het was een toffe show. Een keer vertelde onze tourmanager ons dat we naar Frankrijk gingen. Een dorp met drie huizen en in één ervan zouden wij spelen. Er was geen hond, maar toen het donker werd kwamen er overal punkers vandaan. Het was fucking bizar. Ik vind kleine shows geweldig. Sommige bands doen het niet meer, maar ik hou er van. Van mij hoeven al die megagigs met grote schermen niet zo. Deze zaal [Parkhof] is ook tof.

Merk je verschil in het publiek van land tot land?

Haha, wij zijn punkers. En punkers zijn overal min of meer hetzelde. Natuurlijk speelt het mee in wat voor omgeving ze wonen en wat de politieke situatie is. Toen we voor het eerst in Zagreb speelden, wilde de overheid de club waar we zouden spelen sluiten. Ik was die avond op de Kroatische TV en ik zei: “Stel je eens een pissed off punkrocker voor. Punkrockers zijn sowieso al pissed off. Stel je voor als je hun jeugdhonk sluit, wat gaan ze dan doen? Ze slopen je auto, ze gaan rondhangen. Als je ze gewoon een jeugdhuis geeft ben je van het gezeik af. Je weet waar ze zijn en wat ze doen.” Toen we de volgende dag bij de zaal kwamen om onze spullen op te halen, zag het zwart van de mensen. We dachten dat we moesten vechten om onze spullen nog te halen, maar toen we aankwamen renden ze naar ons toe en zeiden dat de club open mocht blijven. We spelen er nog supervaak en de gigs zijn fucking goed daar.

Hoe is het om met deze band rond te touren en constant op elkaars lip te zitten?

Het zijn toffe lui. We vinden het allemaal belangrijk om bereikbaar te zijn en met elkaar te praten. Er zijn nooit echt problemen als je eerlijk bent. Het is belangrijk dat je elkaar vertrouwt. We hebben ook veel inside jokes binnen de band, waar ik nu ook niets over kan zeggen. Als je een band bent, is er natuurlijk ook een bepaald niveau dat je moet leveren aan de mensen waar je mee werkt. En geloof me, dat heb ik moeten leren met vallen en opstaan. Een tijd geleden alweer waren we op tour met Rancid en NOFX. En Kurt en ik hadden allebei een krat bier. We waren er zo blij mee dat we ze meteen opzopen. Daarna
hebben we alle flesjes in een hoek gezet en besloot Kurt dat het tijd was voor 'smijt Paul door de bierflesjes heen'. Er was overal bier en scherven natuurlijk. En NOFX en Rancid waren bang om hun kleedkamer uit te komen vanwege ons drunkpunx!
[Hierna begint Paul weer over het feit dat je geen ondergoed onder je kilt aan mag.]

Zijn jullie elkaar ook als jullie niet touren?

We leven ver uit elkaar, dus eigenlijk niet. Maar het is nooit een probleem om weer bij elkaar te komen. Als we na deze tour landen spreken we ergens af om het nieuwe album te gaan maken en dat gaat altijd goed.

Wat is het geheim van je punkrockleven?

Eet goed, drink goede drank, drink geen slechte drank. Doe geen slechte drugs, injecteer nooit iets. En was je handen!! Bekijk alles in perspectief. [Neemt een slok bier.] Ow ja, onthou je teksten!

Wil je nog iets zeggen?

Ja! Ik wil over alles nog van alles zeggen! We nemen als band niets voor vanzelfsprekend aan. We werken hard en we zijn blij dat we zulke goede fans hebben in Europa. Want zonder fans waren wij hier niet. Geen fans, geen show. En daarom zijn we blij dat we hier zijn!

[Hierna begint Paul een lang verhaal over atomen die met draden aan elkaar zitten en als je op een bepaalde frequentie geluid produceert springen de draden en vormen ze zich opnieuw. Waardoor je door tijd en ruimte kan reizen. Zo zou hij terug gaan naar Berlijn om te zorgen dat Kennedy zichzelf geen donut noemt en Plato en Socrates in de war brengen.]