De ster van het Amerikaanse gezelschap is eigenlijk nog rijzende hier in Nederland, maar toch zullen er al weer mensen zijn die deze band, en deze plaat, afschrijven. Is het vanwege de majordeal? Is het omdat de laatste twee platen niet zo geniaal zijn als de twee platen daarvoor? Is het omdat mensen altijd wat te zeiken willen hebben? Waarschijnlijk een combi van dat alles, maar alleen een druiloor zal durven zeggen dat deze band niet geniaal is of is geweest.
Een kenner zou niet durven beweren dat er met Reinventing Axl Rose niet iets speciaals uit is gekomen. Ook met opvolger As The Eternal Cowboy was niets mis. Dat zal de band ook wel durven beamen aangezien het de doorbraak was naar het grote publiek. Mensen blijven vaak hangen bij die eerste kennismaking en ouder werk, maar toen de majordeal kwam met de plaat Searching For A Former Clarity was ik toch een beetje bang dat alles zou instorten. Hooggespannen verwachtingen dus bij ‘New Wave’.
Kort samengevat is het een prima plaat die niet is ingestort, maar ook geen klap in je gezicht is. Het is als een ietswat rauwe vrucht die je nog wat moet laten rijpen in je fruitmand (lees: cd-speler) om tot zijn volle recht te komen. Aan het einde van de rit zal de muzikale vrucht best smakelijk zijn, maar het zal je honger niet volledig stillen. Ook zal ze niet zo lekker smaken als de eerste kennismaking met deze band.
Ach, voor een AM! plaat is het allemaal misschien geen übergeniaal spul, het enige acceptatieniveau voor AM!, maar deze 10 tracks klinken nog steeds interessanter dan 9 van de 10 platen die de laatste maanden zijn uitgekomen. Het gebeurt mij niet vaak meer dat ik een plaat die ik eigenlijk niet geweldig vind na 20 luisterbeurten er nog eens 20 gun. Dat zegt genoeg.
Waar moeten we anders naartoe als we de intense en politiek-geladen liedjes van Dylan met gevoel en intensiteit in een soort van punkrock-uitvoering willen horen? Against Me! kan dat als geen ander! En ik hou enorm van hun mix van akoestische nummers, politiek en punkrock. Ook dat heerlijk mee te zingen valse stemgeluid doet het goed bij mij. Bij de buurvrouw waarschijnlijk wat minder, maar de refo-kut moet niet janken. Als ik op zondagochtend in m'n nest lig bij te komen van de avond ervoor zet zij de kerkdienst op levensgevaarlijk hard zodat de muren dreunen in de maat van mijn kater. Nee, dat is mooi! Kutwijf!
Maarruh, mijn haat richting de buurvrouw aside... de samensmelting van stijlen en intensiteit doen iets met me. Het Venijn, de aggressie, het plezier, de spanning, de melodie en domweg mooie liedjes rammelen precies goed genoeg. Een aparte mix die alleen in de juiste proporties klinken zoals het moet klinken (goed)
Against Me! is wat mij betreft nu al een legendarische band. Deze plaat helaas niet. Mja, volgende keer beter en als het meer van hetzelfde niveau is heb ik eigenlijk ook weinig te klagen...
Check deze band mensen!

Tracklist:

01. New Wave
02. Up The Cuts
03. Thrash Unreal
04. White People For Peace
05. Stop!
06. Borne on the FM Waves of the Heart
07. Piss and Vinegar
08. American Abroad
09. Animal
10. The Ocean

Score: 75/100