Geschreven door: LOOWIEKESAUSAGE

Rancid, eigenlijk wel DE punkband van dit moment, vond het niet nodig om een optreden in Nederland te doen. Maar wel in Groot Britannië een complete tour. Maar ik laat me niet zo snel uit het veld slaan dus ik ben met drie anderen er toch maar gewoon heen gegaan.

Toen we in London aankwamen hebben we eerst maar even de goedkoopste bus gezocht, zijn erin gesprongen en richting centrum vertrokken. Compleet verdwaald zijn we ons hostel en het Astoria gaan zoeken. Na 2 uur rond dwalen en het schitterende London te bezichtigen kwamen we bij een of andere raar huis aan waar een paar mensen zaten die ons een sleutel gaven en ons naar een andere straat verwezen. Dit bleek dus een van de gaarste hostels te zijn in de wereld, maar het boeide allemaal niet.

Na een lekkere ´fish and chips´ zijn we richting Astoria gegaan. Toen we daar aankwamen bleek dat Jamie T al afgelopen was, wat dus echt heel erg zonde was.
Astoria, vreemd gebouw maar wel leuk. We hebben denk ik wel zes rondjes gelopen voordat we in de buurt waren van de zaal.

GBH begon echt precies toen wij binnen kwamen, wat erg goed was. Er gebeurde eigenlijk niet zoveel in het publiek, maar op het podium wel. Zanger Colin stond te springen en te rennen voor zijn leven. Op een gegeven moment stond hij echt versufd om zich heen te kijken, dus volgens mij vond hij het zelf ook wel wat overdreven. Ze ramden een paar steengoede klassiekers er doorheen zoals ´Time bomb´ (de eerste Time bomb klassieker van de avond) en ´Give me fire!´ en eigenlijk om eerlijk te zijn is dit zon beetje het enige wat me is bijgebleven van GBH.

We keken al een hele tijd naar dit concert uit dus toen GBH klaar was begonnen we zelfs een beetje zenuwachtig te worden.
Ze begonnen met een groot scherm met daarop een visueel gebeuren waar later een logo van Rancid kwam te staan. Door het scherm had niemand door dat Tim Armstrong al op het podium stond, en jawel een halve minuut later stonden zijn beste vrienden er ook al.
Rancid opende gelijk heel goed met ´Radio´ en de sfeer zat er meteen goed in! Erg prettig dat Tim Armstrong de hele avond topfit was, we hadden al verhalen gehoord dat Tim af en toe helemaal van de kaart is en Lars alles alleen moet doen. Na een aantal super nummers die perfect gespeeld worden breekt echt de hel los als ´Maxwell murder´ word ingezet. Iedereen voelt hem natuurlijk al komen: Matt Freemans wereldberoemde bass solo.
Na dat Lars schreeuwt ´The best fucking bass guitar player in the fucking world!´ begint Matt bijna 4 minuten keihard te soleren en iedereen staat met zijn mond open te kijken.
Met de muziek op een lager pitje begint Tim een heel verhaal te vertellen over de 1e drie albums waar ik eigenlijk amper wat van verstond. Wat ik wel heb verstaan ging over beste vrienden en de liefde voor punk rock wat Lars af en toe echt prachtig weet te verwoorden.
Bij een aantal nummers gaat het dak er nog meer af dan bij andere ‘Ruby Soho’, ‘Hoover street’, ‘Journey to the end of the east bay’ en ‘Roots & radicals’. Ook een paar speciale nummers zorgen voor opwinding. Lars Frederiksen die helemaal alleen ‘The wars end’ doet en ‘Knowledge’ van Operation ivy zorgen echt voor een prachtige toevoeging voor de fans.

Tijdens ‘Ruby soho’ vertelt Lars dat ze 29 nummers hebben gespeeld dus dat het toch echt tijd word om te stoppen. Wat ze niet waarmaken want ze komen gewoon terug en knallen super hard ‘Time bomb’. Op de leuke speech na is dit voor mij echt de tegenvaller van de avond. De muziek klinkt erg slecht en de toegift bestaat uit alleen ‘time bomb’. Maar dat moeten we ze maar gewoon vergeven. Persoonlijk vond ik als hoogtepunt het nummer ’tatoo’ dat was echt zo goed live, echt geweldig.

Na het optreden moesten we gewoon een tour shirt kopen en heel veel vocht tot ons nemen om te overleven. Maar de bar was al gesloten tijden Rancid en de merchandise-stand was al vertrokken, dus we zijn eigenlijk maar weer richting hostel gegaan waar we nog even televisie konden kijken.

Alles samen gevat was het echt een geweldige avond, het was erg mooi hoe Lars steeds zijn liefde voor alles uit. Voor punk rock, GBH, Jamie T, fans, skins, punks en zijn vader van de punk rock Charlie Harper van de UK subs die is komen kijken bij deze avond. Ik moet nog zeggen dat de nieuwe drummer, Brendan Steineckert, erg goed is. Ik vond het vreselijk dat Brett Reed weg ging, maar Brendan doet het perfect. Ook mag ik beloven dat het nieuwe album er nu echt aankomt als we Lars mogen geloven.