Tijdens de laatste show van Backfire in de Baroeg was Onesta één van de twee opwarmers van de avond. Ondanks de technische problemen (de zanger sloopte elke microfoon die hij in zijn handen kreeg) en het gebrek aan variatie tussen de nummers was ik ergens toch wel benieuwd naar hoe deze band op cd klonk. En nu ligt het  nieuwe album in de schappen van deze Franse hardcoreband.

Als je het artwork goed bekijkt springt er één inspiratiebron bovenuit: Madball. In de twaalf nummers (inclusief zeer lachwekkende intro en outro) blijft diezelfde band door mijn hoofd spoken. Onesta imiteert Madball nog net niet, maar lijkt met dit album wel een ode aan de New Yorkers te willen brengen. Je hebt hier dan ook niet te maken met een slecht album, zeker niet. Dik geproduceerd, nummers met best een lekkere groove, redelijke beatdowns, ruige one-liners (uit Lord of War), boze teksten, gang vocals, you name it. Uitschieter is de titeltrack We Got Game maar ook Beyond the Cross is erg ruig. Maar Madball heeft het allemaal al eens eerder gedaan. Als je helemaal gek bent van Madball en graag alleen maar dat soort bands luistert dan is dit album bijna een verplichte koop, want Onesta heeft haar huiswerk goed gedaan. Maar ben je op zoek naar albums die tof zijn om vaker te luisteren en hun eigen geluid hebben, laat dit dan maar liggen.

Score: 68/100