Als ik me niet vergis heb ik alle officiële releases van zowel District als The Revolvers, de twee bands die in dit 2nd District zijn opgegaan, in de kast staan. Van The Revolvers draai ik nog geregeld een plaatje en zelfs District wil ik nog wel eens afstoffen, maar echt hoge verwachtingen heb ik niet meer bij deze 77 Ruhrpotpunkers. Metname vanwege het feit dat de band met voorganger Emotional Suicide flink ondermaats presteerde. Dat was ooit dus wel eens anders, maar de Duitsers zijn in mijn boekje van redelijk goede middenmoot afgezakt naar een lagere divisie.

Deze mineurstemming is ietswat afgezwakt na het luisteren van dit Poverty Makes Angry, maar daarentegen ben ik nog niet half zo enthousiast als ik ooit was over deze band. Natuurlijk tapt de band nog steeds uit hetzelfde New York Dolls meets Sex Pistols-vaatje, maar ze weten me niet meer te raken. Ietsjes teveel pose, teveel make-up en te weinig rendement.

Ik ben overigens persoonlijk best positief over de ietswat vrouwelijk klinkende vocalen met licht Duits accent dus daar ligt het bij mij niet aan. Ook beschikken de heren volgens mij over voldoende technische bagage om iets sterkers neer te zetten dan dit. Nee, het is vooral een gebrek aan echt goed gestructureerde punkrock-nummers. Wellicht een idee om Pascal Briggs weer eens te bellen?

Score: 60/100