Bands of bandleden met een punkrock achtergrond die (semi)akoestische muziek gaan maken is aan de orde van de dag. Persoonlijk ben ik erg geïnteresseerd geraakt in deze weg die veel punks bewandelen en ga in een reeks interviews dieper in op een aantal artiesten die dit doen. Als eerste in de reeks zal Erik Peterson, wellicht beter bekend met zijn band Mischief Brew, aan het woord komen. Artiesten als Tim Barry, Austin Lucas, Mike Hale en Jon Snodgrass zullen volgen. Het eerste interview in deze reeks is meteen een hele lange, en dan is er nog veel geschrapt, dus ga er maar eens goed voor zitten! Ergens in juni/ juli zal Mischief Brew onder andere Arnhem, Trashfest en Den Bosch aandoen. Zin an!

MISCHIEF BREW
Als ik hem vraag hoe ik voor een leek Mischief Brew zou moeten omschrijven geeft hij eigenlijk het antwoord wat ik persoonlijk het liefste zou horen: ”Je kunt termen als folk en piratepunk gaan noemen, maar ik vind het persoonlijk belangrijk om gezien te worden als punk band. Ethisch, maar ook muzikaal zijn wij nog steeds punks. Welke stijl we zelf ook proberen te spelen, van zigeunerriedeltjes tot Keltische klanken, we hebben punkrock altijd in ons achterhoofd.
   Ik hoor veel verschillende stijlen terug in Mischief Brew. Ik vraag me logischerwijs af waar al die verschillende stijlen vandaan komen. “Indirect inspireert in principe alles en ik kan ook moeilijk zeggen wat nou wel of niet terug zou komen, maar wat betreft muziek Django Reinhardt, The Clash, Charles Mingus, Crass, Subhumans, Tom Waits, Chumbawamba, New Model Army, Billy Bragg, The Ex, Johnny Cash, Camper Van Beethoven. Ik trek ook veel inspiratie uit stenen en koekenpannen. Het is echt heel breed”
   Die akoestische punkmuziek, zoals ik het nu maar even oneerbiedig noem, lijkt de laatste tijd erg in populariteit toegenomen te zijn. Erik heeft daar wel een bepaalde kijk op. “Ik kan natuurlijk nooit spreken namens andere muzikanten, maar ik weet dat akoestische muziek mij persoonlijk veel creatiever houdt. Het is veel intiemer en brengt alles terug naar de basis. Het kan altijd en overal en de kosten zijn relatief laag. Mischief Brew was in eerste instantie mijn soloproject ondanks dat het op de demo's klonk als een volledige band. In werkelijkheid was ik het gewoon die alles ingespeeld had, maar geen band kon vormen. Uiteindelijk moest het wel allemaal akoestisch omdat ik anders mijn nummers nooit goed genoeg tot uitvoering kon brengen.” Eigenlijk is Mischief Brew de compleet andere gang van bandvorming op gegaan dan de standaard. Nummers die opzoek gaan naar bandleden om ze te willen spelen.
   Stza, van Leftover Crack, heeft ook meegedaan op een Mischief Brew plaat. Ook is er laatst een plaat opgenomen met Joe Jack Talcum. “Ik ken Sturgeon, ik ga die man echt geen Stza noemen!, al een jaartje of twaalf. Mijn vrouw Denise, toen der tijd nog mijn vriendin, introduceerde ons aan elkaar en we werden goede vrienden. Hij heeft mij wel eens verteld dat ik hem geïnspireerd heb om zelf ook solo dingen te gaan doen dus ik denk dat het wel OK is om toe te geven dat ik hem geïnspireerd heb. Met Joe, die ik eigenlijk net zo lang ken, ligt het ietsjes anders. Ik was altijd een groot fan van zijn band Dead Milkmen, zelfs Beavis and Butthead keken naar het nummer Punk Rock Girl toen der tijd! Ik had ze altijd gekwalificeerd als een ander type band, maar toen ik Joe zag in zijn nieuwere bands en nauw betrokken was in de DIYscene. Uiteindelijk kwam het idee van de split bij Benny van Klownhouse Records vandaan. Hij vond het een gaaf idee en wij eigenlijk ook wel. Helaas duurde het wat lang met Benny, hij mag het nog steeds uitbrengen als ie wil trouwens, maar de originele titel It Was All Benny’s Idea! was logischerwijs afgevallen. Toen hebben we maar gekozen voor “Photographs from the Shoebox” wat teksten van ons beide combineert.” Heeft hij nog mensen waarmee ie heel graag een split zou willen opnemen? “Ik ben, net als jij, een groot fan van het werk van Tim Barry. Ik heb ook Chumbawamba hoog in het vaandel. Daarnaast is het altijd tof om splits op te nemen met goede vrienden”

TEKSTEN VAN DE LAATSTE PLAAT
   Erik is een begenadigd tekstschrijver en praat daar ook honderd uit over. Nummer als Labor Day Massacre heeft niet alleen een zeer aansprekende titel, maar bevat ook enkele opmerkelijke zinnen. “Het gaat niet over een specifieke gebeurtenis. Het is een collectie beelden en karakters die allemaal over de worstelingen van de arbeider gaan in een soort van moderne context. Ik dacht aan oude arbeidsnummers en hoe mensen vochten en stierven voor een werkdag van acht uur. Ik vergeleek dat met een alleenstaande moeder met een huurhuis die hard moet werken om haar kinderen in leven te kunnen houden. Ondertussen zijn er van die patriottische Amerikanen die het over allochtonen hebben die hun banen komen inpikken, maar welke baantjes zijn dat dan? Daar gaat de regel “If the fortunate son really wants to eat dust, well I’m sure there’s a good chance he’ll be hired.” Het is niet alleen maar zware kost met Mischief Brew. Een nummer als Bury Me In Analog gaat op een grappige manier over rijk worden met muziek. Tenminste, dat dacht ik. “Het nummer gaat in ieder geval niet over mij!”, wil hij eerst even goed duidelijk maken. “Het nummer gaat inderdaad over mensen die rijk willen worden met muziek. Ze worden een echte 'rockstar' als ze nog jong zijn en de nummers worden gebruikt en misbruikt. Het idee van het nummer was om vanuit de visie van Kurt Cobain of John Lennon iets te vertellen van hun kant van het verhaal voordat ze populair werden. Het mag toch helemaal niet dat een nummer als“Revolution” gebruikt wordt in een Nike commercial?” Ik vraag hem nog even specifiek naar de Jobs in Steeltown 7” waar hij maar al te graag over uitweidt: “We tourden door New England (Noord-Oosten van de VS, red.) en we speelden in Vermont,maar we hadden veel tijd voordat de show begon. Dus we gingen naar Keene, New Hampshire om een beetje rond te hangen. Ik reed toen langs een oude fabriek en het voelde alsof ik er naartoe getrokken werd. Ik nam een paar foto's en toen ik ze terug zag was het alsof die foto's een verhaal vertelde. Ik heb trouwens pas een paar weken geleden gehoord dat de fabriek met de grond gelijk gemaakt is.”

EIGEN LABEL
   “Fistolo Records ben ik met Denise en onze drie honden! Nee, de honden kunnen nog niet CDs uitpakken of halen, helaas.” Dat is natuurlijk wel erg DIY verantwoord. De spraakzame Erik verteld verder over zijn kijk op de DIY-scene. “Doing It Yourself is altijd een groot onderdeel geweest van de geschiedenis van Mischief Brew. Het kon ook eigenlijk niet anders, maar we zouden het ook niet anders willen. Het is een hoop werk, maar het geeft wel veel voldoening. Vanaf de eerste demo wisten we dat er iets goeds was, maar we wisten niet wat we er mee aan moesten. Zoals jij al aangaf is het vooral de vrijheid en de voldoening van dingen zelf doen. We doen trouwens niet alles van artwork tot hoezen maken zelf en het hoeft ook geen religie achtig iets te worden, maar we willen wel graag overal betrokken bij zijn en weten hoe het werkt.” Erik heeft duidelijk een plaatsje in zijn hart voor vinyl. “Vinyl is zonder enige twijfel beste medium om muziek mee te beleven! Hier in de VS is er een complete opleving gekomen van vinyl. Platenlabels die ooit miljoenen cd's verkochten sluiten de deuren en labels die alleen vinyl zijn blijven doen zijn sterker dan ooit. De muziek industrie is nog nooit zo dicht bij anarchie geweest als nu en het zijn mooie tijden voor een muzikant. Het is flink gedecentraliseerd, DIY is aan de orde van de dag en vinyl is groeiende in populariteit.”

ANDERE LABELS
   Hoe ken je Gunnar, met wie ik de Mischief Brew shows in The Stage en Den Bosch geboekt heb, eigenlijk? “Mijn vriend Gunnar is tourmanager van World/Inferno en zij vertelde mij hoe tof het was om met Gunnar op tour te zijn. Op een dag was ie in de VS en kwam hij langs bij een showtje van mij. We raakten aan de praat, en aan de drank, en half bezopen vroeg ie of we naar Europa wilde komen. Van het een kwam en andere.” Toch is het niet allemaal rozengeur en maneschijn om met Gunnar op tour te gaan: “Gunnar verplicht ons om dag in dag uit naar Madball’s Set It Off te luisteren. Iedere... Iedere dag. Momenteel gaat mijn persoonlijke voorkeur uit naar Calexico's Feast of Wire, voor de Southwestern Desert denk ik Utah Phillips’Loafer’s Glory, voor de Pacific Northwest en Joe Strummer and the Mescaleros’ Streetcore voor de rest van de wereld. Die plaat is echt geweldig! Een goede tour begint als de bus op de snelweg rijdt en meteen ' Coma Girl' over de radio blaast. On the last west coast tour I was sitting under a railroad bridge on a beach outside of Santa Barbara, listening to “Ramshackle Day Parade,” then their cover of Bob Marley’s “Redemption Song,” and I thought, “This is it. All here, around me. The best time of my life.”

POLITIEK
   Als politicoloog zijnde ben ik erg geïnteresseerd in hoe muzikanten naar politiek kijken. Zeker iemand als Erik Peterson heeft daar duidelijk een mening over: “iedereen is beïnvloed door Bush. Artistiek, qua moraal, politiek etc. etc. Hij heeft zelfs Tom Waits zo ver kunnen krijgen om een politiek nummer te schrijven! Het kan gewoon niet dat iemand stelt dat het geen impact heeft gemaakt op een bepaalt punt zin zijn of haar leven. Ik sprak laatst Robert Blake, waar ik een split LP mee heb, en die zei na de verkiezingsuitslag 'Damn, we’re gonna be out of a job!'. Dat zegt veel!” Maar het is gelukkig niet allemaal voorbij nu Bush niet meer op kantoor zit daar in dat Witte Huis. “Muziek en politiek zullen altijd samen gaan! Jij zult als geen ander weten hoe saai politiek is voor de meeste mensen. In veel gevallen deel ik hun mening, maar ik geloof er heilig in dat mensen in hun hart wel willen geven om deze wereld en alles er omheen. Mijn gedachtegang is dat je met muziek juist het ideale medium hebt om iemand een bepaalde politieke boodschap, dilemma of vraag kunt voorleggen. Een interessant verhaal met een mooie melodie als het waren. Vervolgens kunnen zij daar over nadenken wat mijns inziens vele malen beter werkt dan allerlei statistieken en feitjes hun strot door te douwen.” Als we het dan toch over het contact met het publiek hebben vraag ik Erik kort over het belang van het onderwijzen van de luisteraar. “Het hoeft geen klaslokaal te worden, maar ook geen hersenloze chaos, ook al lijkt het daar misschien vaak wel op. Ik geloof niet dat mijn muziek, of muziek in het algemeen, belangrijker is dan hongerstakingen of fysiek helpen van mensen ofzo, maar ik geloof dat muziek wel degelijk in kleine mate een positieve bijdrage kan leveren aan iemands leven. Als me dat lukt dan is dat het grootste compliment wat ik ooit kan krijgen.” Nu we het over levens veranderen hebben (change) kan ik het natuurlijk niet laten om even over de Amerikaanse president Barack Obama te beginnen. “Na acht jaar Bush was alles beter! Maar toch had ik nooit verwacht ooit een Afro-Amerikaanse president te zien in mijn leven. Ik vind dat feit, los van enig politiek kunnen, op zichzelf een mooi iets.”

NIEUW MATERIAAL
   “Ik heb veel werk in de stijgers staan!”, weet de uiterst spraakzame Erik mij wijs te maken. “Er zitten een flink aantal &'s en singles aan te komen. Ook is er een samenwerkingsverband opgezet met Guignol (met leden van Balkan Beat Box, World/Inferno)genaamd Fight Dirty. Het ligt niet echt in het verlengde van Mischief Brew gezien er heel veel instrumentaal werk aan te pas zal komen. Het is als een soort van bizarre mix van circus/ zigeuner /Balkan muziek met duistere teksten. We mixing het deze maand nog. Mischief Brew start met haar volgende officiele LP ergens in mei. We hebben al flink wat materiaal klaarliggen en voor zover ik het nu kan overzien zal het 'louder, heavier, and shorter' worden dan het vroegere werk van Mischief Brew. Ik wilde het kort maar krachtig zoals de platen waar ik mee opgegroeid ben. Bad Religion’s 'Suffer' heeft ook iets van 17 nummers in 30 minuten, toch? We zijn van 'medieval punk' naar akoestische muziek naar zigeuner deuntjes naar waar we nu zijn.”

EUROPA IN MET COMPLETE BAND
   Dit keer zal Mischief Brew een complete band omvatten. De band heeft er in ieder geval zin in verteld Erik me. Hij weet weinig over Arnhem, maar blijkt wel het een en ander te weten over Den Bosch. “I ben fan van Heironymous Bosch!” Daarnaast heeft hij zin om met een hele band te komen spelen dit keer: “Ik houd van de chaos en energie die een complete band voortbrengt, maar omtrent Mischief Brew lijkt het in praktijk weinig uit te maken hoeveel man er op het podium staat. Het zal niet de eerste keer zijn dat ik solo sta te spelen en aan het einde van de set een hele hoop volk mee staat te schreeuwen op het podium. Ik trek die afwisseling heel erg goed. Daarom doen we op tour ook tussendoor wel eens solo-shows. In je eentje is het natuurlijk ook nog eens een stuk makkelijker touren, maar soms moet er gewoon harder gerockt worden en dat komt het beste tot zijn recht met een hele band!”