Towerblocks - The Good, The Bad & The Punks
Voordat ik het nieuwste wapenfeit van het Berlijnse Towerblocks in mijn cd-speler slingerde ben ik eerst eens in mijn platenkast gedoken. Er stond me namelijk iets van bij dat ik ooit al een keertje iets van deze Duitsers had aangeschaft. En inderdaad, onder een dikke laag stof vond ik hun debuutplaat ‘Praise your ghetto’. Na een korte luisterbeurt wist ik echter weer waarom deze plak vinyl de laatste jaren de weg naar mijn platenspeler niet meer had weten te vinden. Vroeger ging ik vrij hard op dit soort simplistische streetpunk maar de laatste vijf jaar ben ik daar behoorlijk overheen gegroeid. Tja, smaken willen in de loop van de tijd nog wel eens veranderen.
Eerlijkheid gebiedt me dan ook te zeggen dat ik ietwat bevooroordeeld aan de eerste luistersessie van de nieuwe, inmiddels vierde, full-length van de Towerblocks begon. Nadat ik het eerste nummer ‘Kids of the towerblocks’ had gehoord was ik echter blij verrast. De band klinkt tegenwoordig een stuk frisser en doet me meer dan eens denken aan Oxymoron ten tijde van hun MCD ‘Westworld’ (een band die ik door de jaren heen overigens wel redelijk ben blijven waarderen). De zanger is geen nachtegaaltje maar heeft tenminste geen overdreven irritant Duits accent en vooral de refreinen van de nummers zijn lekker catchy. En dat is wat mij betreft een absolute must in het streetpunk genre. Ook de volgende nummers ‘Voice of the voiceless’ en ‘Proud to be punk’ liggen lekker in het gehoor en ik betrap mezelf er op dat ik af en toe een refreintje meezing. Helaas zakt het niveau hierna toch wat in en wordt de boel een beetje voorspelbaar. Zelfs het blik gastmuzikanten dat opengetrokken is kan dat helaas niet verhullen (o.a. Sucker/Oxymoron, Marti/Frontkick, Stangy/Demented Are Go). Het is natuurlijk ook niet makkelijk om vernieuwend te zijn binnen een genre wat, zeker in Duitsland, nog immer mateloos populair is. Gelukkig herpakt de band zich nog redelijk op het einde van de plaat met het Dropkicks-achtige ‘The crew and me’ en ‘A.S.E.M’ (hoewel ik niet zo’n fan ben van die machotekst).
De Towerblocks hebben zich in de loop der jaren dus aardig verbeterd maar hebben de status van smaakmakers nog niet weten te bereiken. Daarvoor moeten ze nog wat constanter worden in het schrijven van goede nummers en misschien ook een paar van die clichéteksten overboord zetten. Toch is "The good, the bad and the punks’ geen vervelend plaatje geworden. Oh ja, bonuspuntje voor degene die als eerste raadt van wie ze die hoes gejat hebben!
Score: 72/100
Reacties | ||||||||||||||||||||
|