In de kleine zaal van het Patronaat stonden op een warme zondagavond drie Amerikaanse hardcorebands en onze “ eigen”  Born From Pain en punx was erbij om verslag te doen.

Ongeveer 250 mensen passen er in de zaal schat ik zo. Een balkon en trap om de chaos van rondvliegende armen, benen, mensen, tanden, petjes en weet ik veel wat allemaal goed te zien. Twee barren en niet te grote open vloer maken het feest voor hardcore bijna compleet, het podium was net iets te hoog zodat enkele enthousiaste stagedivers een kontje moesten krijgen van hun moshende maten. Het zou de hele avond best los gaan, maar met Terror ging het dak er pas echt af.

Opener Trapped Under Ice deed hun ding redelijk. De band, die momenteel aardig gehyped wordt op internet wist live niet helemaal te overtuigen. Vooral de zang was niet helemaal zoals op plaat, en dat terwijl de band wel hard losging. Teveel pauzes tussen de nummers en nietszeggend gebabbel zorgden ervoor dat de merchandise tafel niet echt druk bezocht werd. Wellicht dat de jonge band na de intensieve tour op hun tandvlees liep maar echt onder de indruk raakte ik niet.

Ook bij Stick to Your Guns bleef het whoa gevoel uit, maar dat kwam voornamelijk door nog meer gepraat dan bij Trapped Under Ice tussen de nummers door, waarin iedereen steeds maar bedankt moest worden. De band speelde wel een stuk strakker en harder en de zanger schreeuwde zich intensief de longen uit het lijf. Hoewel je de meeste nummers al weer vergeten bent voordat het volgende nummer begint (zo orgineel zijn ze) is het zeker een sterke live band om te bekijken.

Born From Pain kreeg de handjes flink op elkaar en speelde een sterke set. Oude nummers als Final Nail, Black Gold worden afgewisseld met nieuwer werk als The New Hate, Behind Enemy Lines en nog nieuwer werk als The Hydra, en Sons of a Dying World. Weer dikke complimenten voor Roy, zeker de beste drummer van de avond, en een van de beste drummers van Nederland. Hoewel Rob een sterke boodschap heeft heeft hij de neiging veel te veel te ouwehoeren en daarmee de vaart flink uit de nummers te halen. Afgezien daarvan was het genieten.

Terror bewees met hun show de absolute bazen (zoals dat tegenwoordig hip gemeld wordt) van de hardcore te zijn. Vanaf opener Lowest of the Low barste de kleine zaal uit elkaar en dook iedereen plat op zijn bek tegen de trap, op de grond, op elkaar en mepte men elkaar gebroederlijk op het lijf in de pit. Gelukkig speelt Terror eindelijk veel nieuwe nummers en zijn deze goed in balans met de oude klappers.  Scott Vogel leek het zwaar te hebben vanavond, meer en meer namen beide gitaristen stukjes zang over of deden mee. Maar aan de show was verder niets aan te merken. Mokerhard.

De opkomst was goed en de sfeer zat er dik in. Het Patronaat te Haarlem mag terugkijken op een uitstekende avond en ik hoop dat er nog van dit soort shows volgen, de zaal is er bijna perfect voor. Terror speelt overigens op vrijdag 3 juli in Eindhoven samen met Payback.