AFI vs. Bouncing Souls
Aangezien zowel AFI, grote zaal, als Bouncing Souls, kleine zaal, in de Melkweg spelen moeten de mensen bij punx.nl zich opsplitsen. Omdat Marnix AFI afgeschreven heeft na het dramatische December Underground kan hij relaxt daar genieten van een drietal toffe punkrock bands. Collega Dirk, getooid met devillock en make-up, beproeft zijn geluk in beide zalen. Hier een verslag van de avond.
The Real Danger
M: Deze band, uit de Shield Recordings stal, klinkt op het grote Melkweg-podium een stuk strakker en beter dan de laatste keer dat ik ze zag. Nummers van het selftitled album worden afgewisseld met nummers van de 7” en naast een cover komt er ook nog wat nieuw werk, van de aankomende full length, voorbij. Zeker gezien het feit dat er weinig Nederlandse bands deze stijl op dit niveau kunnen waarmaken blijft The Real Danger een amusante band, maar ik betwijfel of het internationaal mee kan. Dat doet er eigenlijk verder niet toe, want ik amuseer me altijd prima met de band. Zo ook deze avond.
D: Vette band!
The Riverboat Gamblers
M: De hoofdreden waarom ik uberhaubt in de hoofdstad te vinden ben op deze avond blijkt niet tegen te vallen. Er wordt vooral geput uit To The Confusion Of Our Enemies, waarvan bijna driekwart wordt gespeeld. Wat me opvalt, is hoe nummers zoals The Art Of Getting Fucked en Rattle Me Bones, van het niet minder geniale Something To Crow About album, geweldige livenummers zijn die eigenlijk de pijnpunten op het nieuwe album nogmaals aanstippen. De nummers van Underneath The Owl zijn niet slecht, maar het zijn juist de rustpuntjes in de set. Ik denk niet dat je een heel album moet uitbrengen waarvan alle nummers als rustpuntjes in je set kunnen worden geimplementeerd. Mja... Ondanks dat een puike show en ook de probleempjes met het geluid worden volop compenseert door oprecht enthousiasme en goed musiceren. In de Van Der Sar lijkende ADHD-zanger, die het live op vocaal gebied niet altijd even netjes afrond, heeft de band een perfecte frontman. Ik wil zeker meer gaan zien van deze band!
D: Vette band!
AFI
D: In de trein op de heenweg nog maar even de ipod aan om even in de ouwe AFI te luisteren. Bij December Underground ben ik afgehaakt maar alles ervoor vind ik echt mega gaaf. Halverwege ‘The Art Of Drowning’ betrap ik me erop dat ik stiekem toch wel heel veel zin in een AFI showtje heb. Al helemaal omdat ik deze band nog nooit heb mogen aanschouwen. Maar ik ben echt bang om een verschrikkelijke emo-show voorgeschoteld te krijgen met alle nummers van de laatste plaat en een zaal vol gillende meisjes. Als ik bij de Riverboat Gamblers vertrek om te kijken of AFI al begonnen is zie ik dat het inderdaad vol staat met haarlokken en make-up. Toevallig stapt de band net op dat moment het podium op. Vol verbazing kijk ik toe; de zanger heeft zijn haar er af, geen modeshow met engelvleugels en ze beginnen met een nummer dat ik ken! Zo blijf ik mij de hele set verbazen, ze spelen maar 2 nummers van December Underground en een nieuw nummer. Dus tegen mijn verwachting in kon ik genieten van een hele rits oude nummers. Dat Davey Havok niet goed bij stem is, dat ik echt een beetje bang word van de gitarist, dat de hele zaal stokstijf stil staat, dat de bandleden betast worden door kleine meisjes en dat ik tijdens de rustige stukken alleen maar gillende mensen hoor neem ik allemaal op de koop toe. Want wat vond ik het vet!
M: Kutband! (ALLES voor December Underground vind ik supergoed. En Black Sails staat misschien wel in de top 10 favoriete punkrock albums, maar tijden veranderen...)
Bouncing Souls
M: Het is goed te merken dat het leeuwendeel van het publiek gekomen is voor de ruim 20 jaar bestaande band uit New Jersey. Ondanks dat zanger Greg Attonito weinig uitstraling heeft en zonder al teveel moeite de gehele set uit de maat weet te bewegen staat de band als een huis. De nadruk in de set ligt logischerwijs op het werk wat de band in de 21e eeuw heeft geleverd. How I Spent My Summer Vacation, Anchors Away en het alweer drie jaar geleden uitgebrachte Gold Record. Ook op wat oudere nummers, Hopeless Romantic, The BMX Song en Kate is Great, gaat het goed los. Het oudste nummer, Hybrid Moments van The Misfits, wordt akoestisch gedaan en krijgt bijzonder weinig bijval van het publiek. Ook heeft de band plek ingeruimd in de set voor nummers van de 20th anniversary sessie die gespreid over dit jaar is uitgekomen en verder zal uitkomen. Al met al een leuke set en dito avond.
D: Vette band!
Score: 90/100
Reacties | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|