Ik schrijf al wat jaartjes, maar had toch grote moeite met het beschrijven van mijn weekend op Incubate. Uiteindlijk heb ik ervoor gekozen om, naast publiekstrekker Herman Nitsch, mij tot de punkrock te beperken. Uiteindelijk is het dus een soort onderzoekje geworden of er voor punkrockend Nederland wat te halen valt op dit festival. Het muzikale geweld vond voornamelijk plaats in het weekend ook al speelden bands als Future of The Left en Anaal Nathrakh al eerder. Daar heb ik niet om wakker gelegen, want met zo'n 200 (voornamelijk underground) andere acts was er nog genoeg te doen. Muzikaal gezien is het festival een grote mengelmoes. Bands variëren van noiserock tot electo, van folkpunk tot new wave en met een paar dozijn bands die niet te vangen zijn voor een muzikaal genre. Ook op het gebied van kunst, film en dance is er veel te doen, maar zoals gezegd is deze review toegespitst op het genre waar deze website ook naar vernoemt is: punkrock. Check mede daarom ook de website http://incubate.org/2009/ voor verdere informatie, want er was veel meer te zien en te beleven dan deze review doet geloven.

VRIJDAG
De eerste dag zit ik, met goed gezelschap, in de auto op weg naar Tilburg. Helaas staan we in de file en komen we net voordat Get The Most, de hoofdreden waarom chauffeur Nico überhaupt achter het stuur is gekropen, gaat beginnen aan. Gelukkig voor hem wordt de band nog gehaald, maar mijn interesses brengen mij elders. Ik ga eerst even langs de poster/ zeefdrukken expositie waar de gitarist van The Butcher ook nog deel van uit blijkt te maken. Veel mooie posters, waarvan enkele bekende van de Vera, waarvoor ik helaas niet de knaken heb. Wat opvalt tijdens het rondlopen is dat de stad rond 20:30/ 21:00 nog overdreven rustig is. Veel normalo’s waarvan het gros van de door ons aangesproken locals niets blijkt te weten over het festival. Dat is toch apart voor een festival wat zowat de hele stad beslaat. Desondanks goede zin in wat toffe bands!

Get the most en ON moeten het op vrijdag doen voor de SxEers. Zeker als bljikt dat Birds of a Feather te hebben afgezegd. Zowel Get The Most als ON blijken redelijk tot goed te hebben gespeeld, maar.de liefhebbers van punkrock begeven zich logischerwijs bij The Generators in de Batcave. De band begint daar wat ongemakkelijk en heeft er duidelijk de balen van dat het publiek niet participeert. Er wordt voor de korte setlist voornamelijk geput uit ‘Excess Betrayal…’ en ‘the great divide’ waarvan de eerst genoemde ook verreweg de beste plaat is. Ook het geluid wil niet helemaal meewerken, maar desondanks een aardig optreden. Ook niet veel meer dan dat trouwens.
Er spelen op de vrijdag wel meer acts die voor punkrockend Nederland nog net door de beugel kunnen maar door drinkgelag, het overlappen van shows en algehele lamlendigheid missen we acts zoals Dananananaykroyd, TV Buddhas en Paper Tiger. Niets schokkends om die te missen natuurlijk. Wel schokkend zou het geweest zijn als we The Damned zouden hebben gemist in de kleine zaal van de 013. Deze band weet nog steeds te overtuigen namelijk! Wanneer Captain Sensible opkomt met de boodschap dat The Damned van een mysterieuze wereld komen genaamd 1977 en dat hij (helaas) niet the Stranglers, The Clash en Sex Pistols heeft weten mee te nemen begint het feest der herkenning. Uiteraard veel van godenplaat Damned, Damned, Damned en wanneer Smash It Up, de hit van Machine Gun Etiquette, klinkt blijkt het optreden alweer klaar te zijn. De band claimt nog dat er een nieuw album in het vat zit, waarvan volgens mij ook een nummer is gespeeld, en weet dat het een van de betere optreden van het festival heeft afgeleverd.
De avond wordt afgesloten door Bratpack. Wanneer de band om klokslag 00:00 het podium van de Little Devil betreed zien we dat Willem, beter bekend van die andere Nijmeegse band Antillectual, weer eens gitaar speelt omdat de vaste gitarist problemen met verkeersborden blijkt te hebben. Ook in deze bezetting bewijst de band dat ze mee kunnen met de internationale top. Megasiked voor alles wat deze gasten nog gaan doen, want wat een feest is het weer. Zelfs als het publiek, lamlendig van de hele dag drinken en rondlopen, niet hard los gaat weet de band te overtuigen. BOAH!

ZATERDAG
Aangezien mijn gezelschap (mezelf incluis) met een zware kater op zak geen zin heeft in electro, noise, doom of zwakk-mosh is er op muzikaal gebied weinig te beleven. Het enige wat me de moeite waard leek, en waar ik achteraf veel goede berichten over gehoord heb, was Jailhouse Fuck uit zweden die betiteld worden als een Elvis Presley on speed. Uiteindelijk wordt er veel gedronken en veel gelachen, maar ondanks dat er in de 013, Cul de Sac en Batcave een aantal bandjes worden bekeken gebeurde er weinigs benoemenswaardig tot 00:30 de volgende dag. De hele zaterdag stond namelijk in het teken van Herman Nitsch. Niet bekend met zijn werk? Hieronder een link waarop je een prima indruk kan krijgen wat de Oostenrijkse professor aan de universiteit van Wenen ongeveer kwam doen in Tilburg:
http://inlog.org/2009/09/09/never-before-seen-footage-of-hermann-nitsch/
Tijdens de ‘show’ staat de meester zelve er een beetje lullig (waarschijnlijk dronken) bij. Hij doet immers niet actief mee, maar geeft instructies. Onder luid kabaal van fluitjes en toeters wordt een naakte chick geblinddoekt en moet ze, nadat ze gekruisigd is, een paar liters bloed atten. Daarna komt er water (wijn?) en nog meer bloed bij kijken. Vervolgens wordt er een opengereten varken gekruisigd en worden er een beetje met de ingewanden gespeeld. Vervolgens beland het varken bovenop de chick en wordt de een op de andere gebonden. Terwijl er nog flink wat bloed en ingewanden worden gegooid en befriemeld babbel ik met een freaky dude over zijn fascinatie voor naakte chicks en bloed. Gezellig! Wat overigens helemaal bizar is is de flyer die ik krijg van ‘De jeugd van Brabant’ die uiteindelijk een soort extreem rechtse dwazen blijken te zijn die achter de website weerstand.org schuil gaan. Ik had over protesten van Animal Liberation Front gehoord en wist dat meneer Nitsch veel doodsbedreigingen kreeg, maar blijkbaar ook van deze geestelijk minderbedeelden. Het droeg alleen maar bij aan de verbazing rondom de man die dit trucje al sinds de jaren 60 in verschillende landen heeft uitgevoerd. (Disclaimer: Herman Nitsch heeft verder weinig met (punk)muziek te maken maar het nam met workshops, films en exposities een prominente plek in op Incubate)

Later op de avond, technisch gezien de volgende morgen, speelt Jesus of Spazzareth. De band uit het Verenigd Koninkrijk weet met twee zangers, die nagenoeg dezelfde stem lijken te hebben, een prima set af te leveren. Dit terwijl het publiek hoofdknikkend toekijkt en het barpersoneel flink moet aanpoten. Het publiek zit na afloop goed in de saus (en wij ook) dus we taaien relatief vroeg af om thuis te gaan napilsen. Niet zonder even wat op te pikken van deze band.

ZONDAG
Op deze dag is er wel weer wat te beleven voor de punkrockers, die er maar in kleine getale waren de eerste twee weekenddagen, onder ons. Bands als Die! Die! Die! Uit Nieuw-Zeeland, Ravens en The Reactionaries uit ons eigen kikkerland, Masshysteri uit Zweden en persoonlijk favoriet voor het weekend: Candy Snatchers maken een appetijtelijke bill. Helaas moet ik op de, op papier, tofste dag van het festival verstek laten gaan. Het balen wordt nog een tandje erger wanneer ik hoor 's avonds word geïnformeerd over hoe geniaal Masshysteri moet zijn geweest. Candy Snatchers, die eigenlijk niets meer zijn dan 69 Charger met de zanger Larry May en bassist Brian Idle, hebben 4 shows in Nederland gedaan en toch heb ik ze niet gezien. Hier baal ik veruit het hardste van, maar je kan niet altijd alles hebben. De legendarische band schijnt prima te zijn geweest, maar daar wil ik het verder wil ik het er niet over hebben.
Desondanks, en ondanks de ietwat suffe naamsverandering, een uiterst geslaagd festival wat mij betreft. Sowieso fan van dit concept met een aantal toffe bands en voor elk wat wils. Ik kan dan ook iedereen met een openminded oor en oog aanraden dit festival te gaan bezoeken. Op naar volgend jaar!