Speedfest is ondertussen een begrip geworden in Nederland. Waar ik normaal niet zo van de festivals ben weet de organisatie me ieder jaar weer te prikkelen om toch even af te komen. Ook deze vierde editie kan ik niet thuisblijven wanneer bands als New Bomb Turks, Death Angel, Valient Thorr en US Bombs op de bill staan. 19 bands in totaal. 3 podia. FEESTJUuuuh!!

Wanneer we binnenkomen heb ik helaas Gewapend Beton en The Accelators gemist. Ik hoor achteraf van beide bands dat de zaal gelukkig al redelijk gevuld was toen zij moesten spelen en dat ook de stemming er bij het publiek bij de eerste acts er al prima inzat.

Mijn eerste bands waren Reno Divorce en The Shavers. De laatst genoemde weet onder leiding van de even charismatisch als vriendelijke Johannes de Boom altijd een glimlach op mijn gezicht te toveren. Johannes ziet er beter en mobieler uit dan de laatste keren dat ik hem zag en de band past perfect bij een concept als Speedfest. Beste geluid van de dag overigens!

De mannen van Reno Divorce hebben de twijfelachtige eer om te touren met US Bombs, die later op de bill stonden, en geven een prima aftrap op het Trashers Stage. De dit jaar uitgekomen plaat op I Scream mag er zeker zijn, maar persoonlijk hoor ik toch het liefste nummers van het alweer dik acht jaar oude Naysayers and Yesmen waar de band uiteraard ook nog voldoende van laat horen. Leuke set, leuke band op het leukste podium van Speedfest.

Banane Metalik laat vlak daarna nogmaals horen hoeveel middelmatige stront er in de psychobilly genre rondkruipt. Suffe band, suffe nummers. Duidelijk tijd voor bier en het vele malen interessante Valient Thorr.

Ondanks dat ik geen albums van Valient Thorr in de kast heb staan heb ik het idee dat ik alle nummers al een keer gehoord heb. Dat klinkt negatief, maar zo bedoel ik het in dit geval niet. Links en rechts hebben de Amerikaanse hardrockers leentjebuur gespeeld , maar met een energieke liveshow erbij is het een uiterst vermakelijk schouwspel.

Wegens uiterst gezellige eet-, en met name, drinkverplichtingen worden de bands Knucklebone Oscar, Triggerfinger en Coffin Nails maar met een half oog bekeken. Zelfs het hoog op mijn verlanglijstje staande Reverend Beatman schiet er bij in omdat de tijd naderde voor wat naar verwachting een hoogtepunt zou worden: De Turks!

The New Bomb Turks hadden mij eerder dit jaar al weggeblazen tijdens een show in België. Met de combinatie tussen Speedfest en de rauwe energie, de gitaarklanken van Jim Weber en het stemgeluid en spastische bewegingen van Eric Davidson kon het haast niet misgaan, maar het viel mij persoonlijk toch een beetje tegen. Net als eerder dit jaar draait het vooral om !!Destroy-Oh-Boy!!, wat een godenplaat is natuurlijk, maar echt goed komt het niet over. Ik probeer het strak tegen het podium aan,.links of rechts van het podium, maar nergens klinkt het echt goed. Uiteindelijk beland ik een beetje in het midden een metertje of 10 van het podium vandaan. Ook gaat het publiek niet echt hard los, maar desondanks een ruime voldoende.

Om even (bij) te tanken met vrienden wordt Karma To Burn overgeslagen. Achteraf heb ik daar wel een beetje spijt van, maar de stonermetal komt volgens mij beter tot z'n recht op iets als Roadburn of in een rokerig zaaltje. Wie weet dat ik ze daar ooit nog es meepik.

The Jim Jones Revue weet de prijs voor leukste act van de dag in de wacht te slepen. De kruisbestuiving tussen Jerry Lee Lewis en garagerock doet het prima bij de het publiek. Op plaat klinkt het me allemaal te gruizig en rommelig waardoor de plezier van het luisteren bemoeilijkt wordt. Live klinkt het daarentegen extreem lekker en de voetjes gaan dan ook flink van de vloer voor het kleinste van de drie podia die Speedfest rijk is.

Ondertussen is Peter Pan Speedrock begonnen aan datgene waar de band, naast het opzetten van een supercool festival, het beste in is: rocken! In een thuiswedstrijd als deze heeft de band al gescoord met de eerste noot, maar de band weet er altijd wel iets speciaals van te maken. Als opvallende bijkomstigheid is het publiek getuige van hoe Mark zijn vriendin Samantha het huwelijksbootje inlokt. Leuk en aardig allemaal, maar ik verkas van het Demolition Stage halverwege de PPS-set richting Wrecker Stage waar US Bombs op het punt staat te gaan beginnen.

Zoals verwacht spelen de Bombs bijna alles van het geniale album The World. Ik hoor ook nog wat Back at the Laundromat, wat ik trouwens ook een geweldig album vind, en een enkel nummertje van War Birth en Covert Action. De band heeft weinig tot geen plek voor oudjes Garibaldi Guard, Put Strength In The Final Blow en jongste telg We Are The Problem. Ondanks dat er opvallend weinig publiek staat en dat ik ze wel eens energieker heb zien spelen weten de US Bombs een prima setje neer te zetten. Extra puntje voor Kerry Martinez omdat ie blijkbaar de hoed van Slash gestolen heeft.

Ondertussen zit iedereen er door hevig drankgelach flink doorheen. Toch willen we niet naar huis gaan zonder de Bay Area thrashers van Death Angel gezien te hebben. De geluidsman van Death Angel denkt het probleem van het geluid te tackelen door alle schuiven vol open te draaien. Belachelijk hard blaast de thrashmetal door de gangen van de oud-fabriek. Het paste prima bij de band en ondanks dat The Ultra-Violence en Kill As One natuurlijk de echte klassiekers zijn hoeft de band zich ook niet te schamen voor het vorig jaar uitgekomen Killing season.

Omdat er nog een stukkie gereden moet worden houden we de suffe deuntjes van Nigel Lewis voor gezien en slaan daarbij ook GBH over. Ik heb de laatst genoemde Engels punkrockers een aantal keren gezien en wanneer mijn Speedfestcompanen besluiten om te willen gaan leg ik mij daar zonder problemen bij neer.

Al met al was Speedfest 2009, met dank aan alle friends en drinkbuddies, weer een geslaagd feestje! Het geluid was zoals te verwachten bij vlagen bedroevend ook al had ik het idee dat de organisatie dit jaar alles op alles heeft gezet om het beter te laten klinken dan voorgaande jaren. Ik denk dat dit maar deels gelukt is, maar desondanks durf ik te wedden dat met een soortgelijke line-up als dit jaar ook de volgende editie weer een groot succes gaat worden.