Toen ik Drunktank voor het eerst mocht aanschouwen stonden ze in het voorprogramma van Venerea in Den Haag. Dit was in 2005 en de band had toen nog twee zangers. Een band kan dan nog zo gaaf klinken, maar met twee losse zangers schrijf ik een band sowieso meteen af. Het is natuurlijk persoonlijk maar ik vind het er niet uitzien. Toen ik ze een tijd later weer zag was het zingende duo gereduceerd tot een enkele zanger en hij bleek ook nog eens een behoorlijk aardig stemgeluid te bezitten. Nu we weer een paar jaar verder zijn is ook deze zanger uit de band gestapt (ik geloof dat hij na een paar nummers zijn stem kwijt raakte, en aangezien dat nogal essentieel is voor een zanger, dus een logische stap). Omdat een zanger eigenlijk het gezicht van de band is, vroeg ik me af hoe erg dit het geluid van de band zou veranderen. Toen ik ze afgelopen jaar weer zag in het voorprogramma van Venerea in Den Haag bleek dat de gitarist en drummer de vocalen voor hun rekening hebben genomen. En dit klonk in mijn oren beter dan Drunktank ooit had geklonken! Trouwens, een zingende drummer; waar hebben we dat vaker gezien?

In vergelijking met de vorige zanger zijn de vocalen nu veel rauwer en dus een stuk minder clean. In mijn ogen was de vorige zang al erg tof en is het er alleen maar beter op geworden. Wat je meteen hoort is dat dit viertal heel goed naar bands als Venerea, Satanic Surfers en No Fun At All heeft geluisterd. Zelf produceren ze ook snelle skatepunk met een hoog gehalte aan whohohoooooo's. Hierdoor zijn de nummers prima mee te zingen en blijven ze bij mij in ieder geval al de hele dag in mijn kop hangen. Bij sommige stukken hoor ik in de vocalen een echte Pennywise vibe. Ondanks het feit dat ik geen grote Pennywise fan ben klinkt het super ruig! Er zit een goede variatie in de nummers en zo blijft deze CD me de gehele tijd boeien. Na twee mini-CD's is dit hun eerste volledige album. 10 nummers die samen iets meer dan een half uur duren. Een groot aantal nummers kende ik al omdat ze deze al een hele tijd live spelen waaronder Mother Russia, Gutter en Angela. Ook gebruiken de heren als afsluiter van het nummer Last One Standing de gaafste sample ooit!

Uit het artwork, de songteksten en hun liefde voor alcohol blijkt dat de heren wel in zijn voor een geintje. Toch laten ze met deze CD horen dat ze wel heel serieus met hun muziek bezig kunnen zijn en is het zeker een aanrader voor iedere skatepunk/punkrock liefhebber!

Score: 75/100