Al meer dan twintig jaar dingen deze Duitsers serieus mee voor de troon van beste psychobilly/ punkabilly band ter wereld. Door vele tours, veel platen en veel drank, drugs en gezelligheid hebben ze die plek weten te bemachtigen. Het heeft ondertussen wel zo'n vijf jaar moeten duren voordat Koefte DeVille en zijn vriendjes met een opvolger voor het in 2005 uitgekomen Dead Moon's Calling op de proppen kwam. Dat was een uitstekend album dus ik had, zeker nadat er vijf jaar voor een nieuw album was uitgetrokken, hoge verwachtingen van deze plaat.

Laat ik beginnen te zeggen dat Rise & Burn zeker geen tegenvaller is geworden, maar ondertussen ken ik de trucjes wel. Daarom geef ik de voorkeur aan het oeuvre van midden jaren negentig tot begin eenentwintigste eeuw (God save the Sin, Sweet & Innocent?... Loud & Dirt, Survival of the Sickest) waar ik voor het eerst echt in contact kwam met deze coole band.

De stijgende lijn van Chills and Thrills in a Drama of Mad Sin and Mystery is al zo'n vijftien jaar veranderd in een lijn van consistente kwaliteit, maar met standaard tussen de vijftig en twintig nummers weet je dat je op ten duur jezelf gaat herhalen. Daar zit 'em bij deze plaat dan ook een beetje het probleem voor mij: het is na al die jaren wat teveel gevworden wat mij betreft. Een net iets te lange plaat, net iets teveel nummers en net iets teveel van datgene wat ik al zovaak gehoord heb. Daarentegen kan je natuurlijk ook zeggen dat je lekker veel muziek voor je euro krijgt en dat het allemaal best goed is en dat je dus niet zo moet zeuren. Al met al is de band nog steeds kwalitatief dik in orde, maar als je geen die-hard verzamelaar bent en al een paar platen in de kast hebt staan zou ik dit geen verplichte kost willen noemen.

Score: 70/100