Ondanks de deal met People Like You was deze band een beetje van onder mijn radar verdwenen. Voor diegene die sowieso niet bekend zijn met de Kings of Nuthin’ is zeggen dat het om een mix van Dropkick Murphys (met Al Barr op zang), Bosstones met jaren 50 klanken (van R&B en rockabilly tot jazz en country) gaat, de beste omschrijving. Wat wil je ook als je twee saxofonisten, een staande bas, een piano en een wasbordspeler in je streetpunk implementeert? Je kan het een hardrockabilly bigband sound noemen, maar een belangrijk element is wel dat het tekstueel, qua uiterlijk en zelfs muzikaal duidelijk gelinkt blijft met punkrock. Met name de vocalen van de eerder genoemde Boston bands hebben opvallend veel raakvlak met het stemgeluid van TKoN-zanger Torr Skoog. De haters van zo'n stemgeluid kunnen afhaken, terwijl de likers mogen inhaken. Ik ga er trouwens niet extreem hard op, maar ik trek het daarentegen uitermate prima als toevoeging voor deze band.  

Nu was Over The Counter Culture, met al die covers, nog een behoorlijk matig album, maar de band grijpt met Old Habits Die Hard duidelijk terug naar het geniale Fight Songs for Fuck-Ups (en gaat er misschien zelfs overheen). Ik heb die plaat op menig roadtrip helemaal grijs gedraaid dus dat is een behoorlijk gewichtig compliment. Laten we hopen dat ze snel weer eens op een podium in Nederland staan, want naast uitstekende platen is dit vooral een supercoole liveband. Al met al is deze recensie bedoelt als een aanradertje voor de newbies en wellicht een soort heads up voor de kenners.

Score: 80/100