Punx.nl grotendeels gearchiveerd, lees hier verder.

The Apers on tour in the USA #4

06-02-11 12:25:00 / door pureandsimple / band: The Apers

The Apers on tour in the USA #4

Ok, daar gaan we weer. Eens kijken wat ik me allemaal nog herinner. De laatste keer dat ik iets op schreef is ook al weer 8 dagen geleden. Na een nacht heerlijk geslapen te hebben, namen we afscheid van Dédé, onze Franstalige host, en vertrokken richting Quebec City, de oudste stad van Noord-Amerika. Ondanks dat het nog steeds pleuris koud was, sneeuwde het in ieder geval niet meer. We vonden iets wat er uitzag als een restaurant en konden tot onze verbazing alleen maar groenten en fruit bestellen. Dat is wel effe schrikken na 2 weken American Fastfood.

In Quebec City aangekomen vertelde de promotor ons dat The Queers nog niet over de grens waren gegaan, problemen met papieren en invoer rechten. Genoeg tijd voor ons om de stad te verkennen. 6 km de berg op om vervolgens in een bar 10 dollar te betalen voor een dood geslagen cider is ook voor The Apers niet grappig. Terug gekomen bij de club hoorden we dat The Queers het niet gingen redden. En of wij wilden headlinen. We konden heel de backline gebruiken van het lokale Summer Cheers, dus besloten we een feestje te bouwen. Dit lukte, dankzij ons middelbare school Frans en onze inmiddels redelijk perfecte setlist.

Na de show behaalden we de hoogste merchandise omzet van de tour, omdat iedereen waarschijnlijk geld had gespaard voor een Queers shirt. De promotor bleek echter een asshole, en betaalde ons nog minder dan beloofd, omdat hij belasting moest afdragen. Dat krijg je als je iemand zijn feestje redt. Gelukkig waren er ook nog vriendelijke mensen. Max, een ronselaar voor het Canadese leger nodigde ons uit bij hem thuis. Daar woonde hij met zijn ex-vriendin. Ietwat weird, maar wel schoon en genoeg plek. Iedereen nam whisky, ik een valium. Lights out!

Uitgerust en wel stond ik de volgende ochtend in mijn sweatpants in de keuken van Max en zijn ex. Er was magnetron bacon, scrambled eggs, en mijn vieze kleren waren keurig gewassen en opgevouwen. Alles leuk en aardig in het Franse deel van Canada, maar we moesten verder. Naar Ottawa, de hoofdstad van het land, om precies te zijn. 5 uur later stonden we voor de deur van Bob Goblin, bassist van The Riptides. Zelf was ie er niet, maar zijn vrouw wel, net als Corey van The Varsity Weirdos. Sharkee en ik reden langs de Beer Store, een drive-through voor pils en wijn. Bob en zijn tweelingbroer Andy, zanger van The Riptides arriveerden, en The Apers claimden bedden in het huis.

Fuckin showtime! Mavericks was de naam van de club in het centrum van Ottawa, waar toch ook zo’n 900 duizend mensen wonen. Ik kreeg een sms van Joe Queer dat ze zojuist de grens waren gepasseerd. Alles in kannen en kruiken. Openings band The Vistors rockte mega, beste band van de tour tot nu toe. Daarna mochten wij een half uur spelen, hetgeen ook super verliep. The Riptides speelden met Lurch van The Queers op drums. Ietwat rommelig en onwennig was het wel, maar het was een thuiswedstrijd. Een wedstrijd die vakkundig tot een eind gebracht werd door een Queers set van 1.5 uur.

Na de show was het snel uit met de pret. Bar gesloten, lichten aan, podium leeg. Voor de club werd een dude aangereden, en onder het geloei van sirenes stuurde ik onze mini-van de suburbs van Ottawa in, terug naar het huis van Bob. Aldaar werden de goorste chicken wings ooit besteld, maar het deerde niet. Er was een house party aan de gang, en wij stonden er midden in, met Bud Lights en gore wings.

Van Ottawa naar Toronto. In 2009 hadden we daar al gespeeld, dus hadden we een idee wat ons te wachten stond. Katie, een vriendin van The Riptides, wilde mee rijden, dus werd ze opgehaald. Nette jongens, die Nederlanders. Tot onze opluchting deed de ruitensproeier het weer, en kon ik weer zien waar we reden. Bij de club aangekomen waren The Riptides er al. The Queers volgden ook, en binnen 2 minuten stond alles binnen in de club. We besloten op zoek te gaan naar betere wings. Die vonden we in een sports bar 200 meter verderop. Na het eten nog wat gratis plectrums gescoord in een muziek winkel.

De avond werd geopend door een mega slechte punkband met een minimale lokale following. Altijd lachen! The Riptides speelden vandaag als 2e, en wij als derde. De club was afgeladen vol, schat zo’n 400 man, en het was bloedheet. Dat belemmerde ons echter niet om een keiharde set te spelen. Het publiek was klaar voor de Queers, daar zijn we ook voor als voorprogramma natuurlijk. Slapen konden we bij onze vrienden van The Roman Line. Die hadden speciaal hun huis opgeruimd, omdat ik zo’n zeikerd ben. Er waren dikke pure joints en zanger Pod vertelde over zijn fascinatie voor de Black Donnely’s, een familie die ergens in 1800 vermoord werd door hun buren. Ik vond een matras in de keuken.

Daar werd ik de volgende dag tegen de klok van 1 ook weer wakker. Op weg naar de WC stond ik op Sharkee’s bril, maar gelukkig is die van Zeeuwse kwaliteit. Toen iedereen gedoucht en gegeten had, stapten we weer in onze auto. Laatste stop in Canada, London, Ontario! Maar eerst nog effe Katie ophalen, die bij haar broer had geslapen. En toen weer 2 uur over de saaiste snelweg ter wereld, met de automatische auto op cruise control. Probeer dan maar eens wakker te blijven. Dat lukte osn gelukkig, en toen we rond 5 uur bij Call The Office in London aankwamen, waren we wederom de eersten. Snel alles naar binnen gepleurd, gitaren en merch, en naar de gaybar aan de overkant.

Het hele circus arriveerde bij de club. 5 bands op de bill vanavond! Wij als 3e, dus lekker in de midden. Eerst nog even snel een hotel gezocht op loop afstand, want het was zaterdag avond, en het zou wel eens een feest kunnen worden. Hotel gevonden, twee kamers geboekt, doe maar luxe! En een feest werd het. Clydesdales, nieuwe band van Roman Line zanger Pod, begonnen. Gevolgd door The Unbelievers, 3-piece met een Asiatische chick op zang. Die chick bleek later een gigantische zak vol wiet te hebben. Wat volgde was een avond vol bier, jägermeister, wiet, punkrock en gezellige mensen. Wat daarweer op volgde was een omhelzing met het koele, witte porcelein.

De moeder van de katers was op bezoek bij mij, maar gelukkig kon Ivo nog rijden. We troffen The Riptides in een familie restaurant voor een laat ontbijt. Ik trok ook daar nog een klein sprintje naar het toilet, en bestelde daarna een salade. Back to the USA today! Allemaal netjes aangekleed, bus opgeruimd, t-shirts en gitaren verstopt en fingers crossed. Even leek het scheef te lopen, toen de douane beambte vragen ging stellen over marihuana, maar we kregen de duim omhoog en rond 4 uur s’middags reden we door het centrum van Buffalo, New York. Eerst even de club opgezocht maar daar was nog niet veel loos. Dus naar de Anchor Bar, home of the original Buffalo Wings. Het restaurant was goor en de wings ook, maar we zijn er weer geweest. Manneke Pis is ook kut.

Terug bij de Mohawk Place, was alles in volle gang. We hadden de overgebleven wings in laten pakken, en drummer Lurch van The Queers was als een kind zo blij. Kut bands kijken met een kater is niet direct een hobby van me, maar ik heb me er weer door heen geslagen. Onze show ging gepaard met technische problemen. Het drumstel pleurde uit elkaar, en mijn bass amp leek het te begeven. Maar het aanwezige publiek scheen het wel te waarderen. Bij de Queers gingen enkele freaks van God los, inclusief een compleet naakte stagediver. Mensen werden naar buiten gesmeten, bloedende chicks renden voorbij, en de stroomkabel van de PA werd er uitgetrokken. Wij stonden erbij en keken ernaar. Toen de Queers weg waren nog een uur over voetbal gepraat en vervolgens een hotel gevonden naast Lake Erie.

Een avondje niet drinken doet een mens goed, en helemaal fris en fruitig kwamen we aan bij het huis van Johnie 3 bassist Myke, in Youngstown, Ohio. Deze stad was een aantal jaren geleden nog Moord Hoofdstad van Amerika, en je wordt er ook niet echt vrolijk van. Van Myke en zijn nette huisje wel, en van de overvolle koelkast voor de afterparty nog meer. Ivo deelde een kamer met Sharkee, en ik met Mikey. Toen we helemaal geïnstalleerd waren, gingen we naar de club, The Lemon Grove in downtown Youngstown. Het was nog steeds aarskoud. Aangekomen waren we, u raadt het al, de allereerste band daar. Wachten dus maar, in deze ietwat hippie achtige health bar.

50 ronden Asshole en een veggie-quesedilla later waren alle andere bands er ook, inclusief een ietwat chagerijnige Joe Queer. Het was een maandag, met vier bands op het programma, en de eerste band, Turbo Lovers, zouden pas om 22:00 beginnen. En daar houdt Joe niet van. Uiteindelijk werd het een erg gezellige show, met een wilde Johnie 3 set, gevolgd door killer sets van the Apers en the Queers. Na de show vertrokken The Queers rete snel. Wij hingen nog een beetje met de locals. Toen wij ook wilden vertrekken, moesten we eerst nog een kwartiertje ruiten schrappen, daar het in Ohio ijs regent. Vervolgens met Johnie 3, de Sheckies, de zus van mijn vriendin en enkele andere idiots naar Myke’s huis voor een harde, harde party tot vroeg in de morgen.

Iets te hard voor Ivo, bleek de volgende dag. Om 1 uur namen we afscheid van iedereen en vertrokken richting Toledo, Ohio. Na 5 km stopte ik bij een tankstation, omdat Sharkee sigaretten moest kopen. En toen kreeg ik een sms van Joe Queer, dat de show in Toledo gecancelled was wegens onheilspellende weersvoorspellingen. Maar weer terug naar Myke’s huis! Op de 5 km terug gooide Ivo de inhoud van zijn maag in een Walmart tasje om bij Myke gelijk weer naar zijn bekende bed te rennen. Sharkee en ik gingen nog even shoppen, Taco Bell, spijkerbroeken, koffie en bier. S’avonds traden The Sheckies op in de kelder, werd er gerookt en gedronken, Motörhead op 45 toeren gedraaid en verstopte ik voor de 2e keer een toilet in Ohio. Levensgevaarlijk zo’n vrije dag!

Gelukkig trok het weer bij, en kregen we geen slechte berichten over afzeggingen. Dus namen we weer afscheid van dezelfde mensen en gingen onderweg naar Columbus, Ohio. Bernie’s Distillery was de club van de avond, en ook hier hadden we in 2009 al gespeeld. Maar niet met The Queers, die hier enkele jaren geleden een live-plaat hebben opgenomen. Dat beloofde wat. Uiteindelijk viel het allemaal wel mee met de craziness, maar werd het een warme, redelijk gezellige avond. Enkele bekenden kwamen langs, maar de opkomst was door het slechte weer niet super. Laagste tot nu toe. Twee bands speelden voor ons, er waren gratis Pabst coozies en buttons, en The Queers speelden geniaal lang. Cider, inladen, hotel. Twee kamers, een bed voor een ieder.

Van Columbus, Ohio naar Huntington, West-Virginia. Hier waren we nog nooit geweest, en het was niet makkelijk om er te komen. 3 uur lang over binnendoor weggetjes. Op zulke momenten ben je blij dat je in Nederland woont, en niet in deze trailerpark ellende. Alleen maar gare caravans, verlaten huizen en vette pick-up trucks. Toen we bij de Shamrock’s Irish Pub aankwamen, was deze nog lekker dicht, dus gingen we een bar zoeken. Een half uur later vonden we dan eindelijk een gigantisch sport café waar we ons te buiten gingen aan kaartspelletjes, happy-hour Corona’s and gore chicken wings, die Ivo nu nooit meer wil eten.

Drummen wil hij nog wel, dus naar de club voor de rawk-show! Goeie tent, die Shamrocks! Gerund door twee broers met een redneck accent. Eigenlijk meer een schuur met een full-bar en een podium. De lokale Queers fans van de Nakeds speelden heerlijk ongeïnspireerd. The Renfields hadden zich verkleed en grappen ingestudeerd.The Apers show ging goed, en The Queers gaven ook weer flink gas. Helaas was onze voorraad t-shirts en CD’s inmiddels zo klein geworden, dat het niet echt een mega-merch omzet werd, maar de pret was er niet minder om. Mikey zoop zich lam met enkele hippies, Ivo hielp de Queers met opruimen, Sharkee probeerde alle ciders, zowel fles als tap en ik verkocht toch nog enkele shirts aan een paar dikke meisjes. Met dit geld konden we weer een motelletje langs de snelweg betalen.

Inmiddels rijden we door Kentucky op weg naar Asheville in North Carolina. Nog twee shows, nog minder dan 48 voordat we het vliegtuig in gaan. Iedereen is tamelijk gaar, en ik ben wel blij dat ik de USA weer achter me kan laten, maar tot nu toe is alles super verlopen, inclusief de shows. Ik ben benieuwd hoe de laatste 2 shows gaan worden, en laat het natuurlijk allemaal nog weten, hoe het geweest is.


Reacties

Gepost door: pureandsimple Gepost: 06-02-11 12:27:52
Hij is wat aan de lange kant deze keer, maar wel weer ECHT de moeite waard!
Gepost door: riekus Gepost: 06-02-11 16:13:21
blijft heel cool om te lezen. Wat ik me afvraag: wat is Asshole van "50 ronden Asshole" ? Amerikaans tijdverdrijf?
Gepost door: gertje Gepost: 07-02-11 10:11:17
Klinkt weer goed.
@ riekus, Asshole klinkt mij als de Amerikaanse versie van het hollandse Klootzakken.
Gepost door: duip Gepost: 07-02-11 21:22:01
Lijkt me een gezellig reisje!
Gepost door: snusnu Gepost: 08-02-11 12:20:33
Asshole is een kaartspel
Gepost door: tom Gepost: 12-02-11 17:12:23
Supercool om te lezen. Kevin schrijft leuk!
Gepost door: xreventesx Gepost: 11-03-11 12:41:35
Veel succes de volgende gigs :)

© copyright 2002 - 2024 Punx.nl - Gebruikersovereenkomst - Contact