Strike First - Final Show
Aangezien ik pas later op de avond in Arnhem kan zijn mis ik de eerste drie bands. Gelukkig is Marnix aanwezig om de honneurs waar te nemen.
Als ik binnenkom rond de klok van 20:00 heb ik Show of Force helaas al gemist. Gezien het ramvol staat in the Stage (Arnhem) lijkt me dat de band, die overigens een alleraardigste mini uit heeft, niet voor een lege zaal heeft gestaan.
Ik heb State of Mind een aantal flink keren gezien de afgelopen vijf jaar, maar de laatste keer dateert alweer van een tijdje terug. De band is in goede doen en mag zich, even los van Strike First, wat mij betreft de leukste band van de avond noemen. De groovende hardcore doet het goed bij mij ook al krijg ik het idee dat het meeste publiek meer into het lompere beukwerk is. Ook een mooie bezigheid natuurlijk! Een subdiscipline van de hardcore die SoM trouwens ook prima onder de knie blijkt te hebben getuige onder andere de Agnostic Front cover Victim in Pain.
Het Amerikaanse Naysayer gaat er behoorlijk hard op. Als je into dingen als Cruel Hand, Alpha & Omega en Terror bent heb je een goeie aan deze mannen uit Richmond. De band heeft er duidelijk zin in en de brulboei van een zanger weet me erbij te houden ondanks dat de band ietsjes te metal klinkt voor mijn smaak. De band heeft twee 7”s uit (ik meen beide op Reaper Records) en gaat na de tour beginnen aan een langspeler. Mooi om te zien dat een deel van het publiek al een beetje loskomt. Dat belooft veel goeds voor de rest van de avond.
New Morality is ondertussen ook geen kleine jongen meer in de Nederlandse hardcore. De band doet hard zijn best om uit de schaduw van No Turning Back te groeien en niet het 'kleine broertje van' te worden. Op de split die ze vorig jaar uitbrachten met Deal With It is de band al een beetje van hun NYHC sound afgestapt. De nummers zijn een stuk trager en duisterder. Live boeien deze langzamere nummers mij nog meer dan het woeste beukgeweld wat men kent van deze band. Gelukkig heeft het publiek er zin in en het gaat al snel los voor het podium. Met de nodige stage dives, windmills en het meebrullen in de microfoon warmt New Morality het publiek goed op voor het laatste kunstje wat Strike First zal gaan vertonen.
De in 2008 uitgebrachte plaat 'Gospels for the Deceived' leg ik behoorlijk vaak op de platenspeler en in de afgelopen jaren is deze plaat uitgegroeid tot een van mijn favoriete NL hardcore releases. Op dit moment misschien wel DE favoriet. Een goede reden om deze afscheidsshow niet te willen missen. Blijkbaar was ik niet de enige die er zo over dacht want voor een uitverkochte Stage mocht Strike First zijn laatste nummertjes spelen. Oud bandleden Bigma, Jonne en Jelle werden ook weer opgetrommeld voor deze show. Deze heren mochten vanavond een aantal nummertjes meespelen met als hoogtepunt de Taptoe op trompet door Jelle. Met een flinke groove, gitaarsolotjes en een goeie scheut metal is deze band misschien minder dansbaar dan New Morality maar vanavond heeft het publiek hier schijt aan. Deze 'last chance to dance' werd met beide handen aangegrepen en het was na het intro met Hazes en Jetz Get Loss meteen een gekkenhuis in the Stage. Deze chaos zou tot na het laatste nummer aanhouden en in mijn ogen was deze avond een prima afsluiter en waardig afscheid van Strike First.
Score: 85/100
Reacties | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|