The World/Inferno Friendship Society - The Anarchy And The Ecstasy
Tracklist:
- I Am Sick Of People Being Sick Of My Shit
- The Disarming Smile
- Canonize Philip K. Dick, OK
- 13 Years Without Peter King
- They Talk Of Nora's Badness
- The Politics Of Passing Out
- Jake And Eggers
- Lean Times For Heroes
- The Apple Was Eve
- The Mighty Raritan
CHUNKSAAH
Toevoegen aan favoriete albums
Sinds het derde album (Addicted to Bad Ideas) blijf ik beweren dat heel veel openminded (punk)rock-liefhebbers helemaal hooked zouden kunnen geraken aan de 'arty-farty geneuzelrock van TWIFS'. Ik heb lang zitten haten, maar ben uiteindelijk (tegen mijn wil in bijna!) toch ook voor de bijl gegaan. Vervolgens heb ik tevergeefs anderen proberen over te halen om deze band te liken, maar heb tot de dag van vandaag nog weinig mensen (lees: niemand!) van weten te overtuigen. Dat begrijp ik ook wel wel ergens met een mix van zoveel verschillende stijlelementen (folk, balkan, salsa, theater, punk, zigeuner, wals, cabaret, jazz, rock, circus etc. etc.). Zoiets ligt (zeker als je het niet gewend bent) behoorlijk zwaar op de maag! Toch zou je ook kunnen zeggen dat je met zoveel verschillende elementen ook in verschillende hoeken (van pretentieus tot punk en van cabaret tot rock) aan de bak kan?
Dat de band nog niet zo groot is als dat ze zouden kunnen zijn ligt natuurlijk niet alleen aan het Nederlandse publiek, maar voor een zeker deel aan de 'cabaretpunk-band' uit Brooklyn zelve. En geheel in eigen stijl, maakt ook op deze 13e release frontman Jack Terriclot en zijn manschappen het niet al te gemakkelijk voor de gemiddelde luisteraar. Toch zijn er met klappers als “The Politics of Passing Out” en “I Am Sick of People Being Sick of my Shit” ook wel een aantal opvallend gemakkelijk in het oor liggende nummertjes. Ik denk niet dat de band daar op voorhand op heeft ingezet, maar deze nummers werken juist weer als een soort kapstok voor de minder doorsnee muziek.
The World/Inferno Friendship Society is zonder enige twijfel een van de beste livebands die ik ooit heb gezien, maar desondanks is een volledige plaat (en zo ook The Anarchy and the Ecstacy) niet voor iedereen en voor ieder moment van de dag. Dat is ook niet zo gek als je rekening houdt met het feit dat er naast de bekende gitaren, drums en vocalen een bonte mix van piano's, saxofoons, violen, trompetten, cello's, keyboards en accordeons van stal worden gehaald. Toch heeft (voor mij in ieder geval) het uiteindelijk geloond om door te zetten, want tot nu toe heeft alles wat deze band gedaan heeft een uitermate hoog niveau.
Score: 81/100
Reacties | ||||||||||||||||||||
|