Dropkick Murphys - Going out in Style
Tracklist:
- Hang 'Em High
- Going Out in Style" (feat. Fat Mike, Chris Cheney and Lenny Clarke)
- The Hardest Mile
- Cruel
- Memorial Day
- Climbing a Chair to Bed
- Broken Hymns
- Deeds Not Words
- Take 'Em Down
- Sunday Hardcore Matinee
- 1953
- Peg o' My Heart (Alfred Bryan and Fred Fisher) (feat. Bruce Springsteen)
- The Irish Rover (Traditional) (feat. Pat Lynch)
Toevoegen aan favoriete albums
Vanaf opener Hang 'em High (een uitstekende intro-track in de stijl van For Boston) blaast de nieuwe DKM volop hun Keltisch beïnvloedende punkrock. Trekzak, banjo en doedelzak zetten de toon voor wat alweer het zevende album is van de mannen uit Boston. Na de opener hoor ik achtereenvolgend de single Going out in Style, The Hardest Mile, Cruel, Memorial Day, Climbing a Chair to Bed, Broken Hymns en pas bij het nummer Deeds not Words hoor ik eindelijk wat 'echte punkrock' terug (ondanks dat er natuurlijk wel een doedelzak schalt op de achtergrond). Zelfs het nummer Sunday Hardcore Matinee (een ode aan oude hardcore bands waarbij het wel leuk is om te horen dat de mannen hun roots niet zijn vergeten) klinkt als iets wat The Pogues zouden doen. Wat ik wil zeggen is dat de transformatie van punkband met Keltische elementen naar Keltische folkband met punkrock elementen dan nu toch eindelijk compleet is. Dat zat er al veel langer aan te komen, maar een puur punkrock nummer zit er op dit album eigenlijk niet meer tussen. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik bijna alles van deze gasten in de kast heb staan, maar dat ik The Meanest of Times nog nooit heb gedraaid dus het zou zo kunnen zijn dat het omslagpunt een plaat eerder was. Dat doet er verder niet toe. Belangrijker is dat ik helemaal niet teleurgesteld ben (alhoewel ik een plaat ala Gangs All Here heel goed had getrokken). Het is namelijk zo dat wat ze doen op Going out in Style zo oprecht en ontzettend goed klinkt dat ik er niet eens moeilijk over wil of kan doen. Serieus: ik ben een hater van de hoogste rang, maar dit is zo ongelofelijk sterk uitgevoerd dat ik niet anders kan doen dan diep buigen. Het feit dat de band uiterst sympathiek is en vanaf de grond is opgebouwd maakt het succes alleen maar mooier. Going out in Style gaat zonder twijfel weer hoge ogen gooien (ook zonder een track als I'm Shipping Up to Boston om de massa aan te spreken). Daar zal de hulp van Springsteen ook wel een beetje voor zorgen. Blind aan te schaffen voor diegene die de hoempapa-instrumenten niet vrezen en voor de fans van het oudere werk verstandig om eerst even te luisteren. Ik ben in ieder geval om.
Score: 83/100
Reacties | ||||||||||||||||||||||||
|