De muzikale mix van rock'n'roll, rockabilly, zigeunermuziek en blues laat zich prima lenen voor een kruising met cabaret en carnaval. Dat hoor je ook terug op deze plaat, maar zodra de cabaret belangrijker wordt dan de rock gaat het mis. Dat is helaas deels gebeurt bij the Urban Voodoo Machine. Alle poespas en lolligheid zorgt ervoor dat UVM een genot voor het oog is op een groot podium, maar op een plaat moet er domweg goed gerockt worden. Omdat er in het achterhoofd toch ook wat ruimte is gelaten voor elementen die live goed uit de verf zullen komen is de plaat voor mijn gevoel wat minder lekker luisterbaar. Daarbij houd ik ook helemaal niet van allerlei gare zigeuner hoempapa in m'n rock. Dat is echter een onderdeel van het geluid van deze band en dat zal niet snel veranderen, gok ik zo...

Hoewel deze negen man sterke formatie uiteindelijk wel een 15tal redelijke tracks heeft weten uit te poepen voelt dit toch iets teveel als een plaat voor artyfarty gespuis en niet voor rockfans die meer van het “inpluggen en spelen”-concept zijn. Hoewel het een meer rockende en swingende versie van The World/Inferno Friendship Society is werkt het daar wel voor mij en hier toch een stukje minder. Soms heb je dat gewoon. Wel verdienen ze wat punten voor originaliteit, maar een echte rocker heeft daar natuurlijk schijt aan. Live is het zeker de moeite waard om eens te gaan checken, maar vanwege die vette liveshow hebben ze de muziek wat mij betreft teveel naar het tweede plan geschoven waardoor een ware revelatie uitblijft.

Score: 61/100