Gallows, de hardcoreband die voor het grote geld tekende, was wat mij betreft een uitstekend bandje. Zanger Frank Carter wist met zijn woeste stem en Britse accent perfect het donkere onderbuikgevoel van het leven in Londen te schetsen op hun geweldige tweede plaat Grey Britain. Met Alexisonfire gitarist/ zanger Wade MacNeil is Gallows nog wel boos en fel, maar minder aansprekend. De nieuwe tracks met de oude zanger zouden dan ook zeker een vol punt hoger scoren in mijn boekje. Dat zegt genoeg. Mja… Wade MacNeil is de zanger van Gallows en Frank Carter doet het tegenwoordig met Hope Conspiracy/ Suicide File gitarist Jim Carroll als zijnde Pure Love.
Pure Love is een powerrockbandje dat muzikaal gezien net zoveel geleend heeft uit de jaren 80 als van het jaren 90 grunge-geluid. Het mocht even duren, maar het album is ruim op tijd klaar voor het festivalseizoen. Deze elf regelrechte rock-anthems klinken als een moderne hardrockband met voorliefde voor Blur, New Model Army en een klein scheutje Gasligh Anthem. Uitstekend voor in de zon dus! De muziek is namelijk extreem catchy en ligt uitermate gemakkelijk in het gehoor. Ruige boys met een hardcorepunk-verleden go arenarock, lijkt me wel smullen geblazen voor de gemiddelde Lowlands-ganger. Ik vind het trouwens ook wel cool. Maar er knaagt wel een soort van gevoel dat dit allemaal wel heel erg ‘gemaakt’ klinkt. Misschien komt het ook wel een beetje doordat ik normaliter weinig naar dit soort bandjes luister.
Wat mij vooral opvalt is hoe goed de heldere zang van Frank Carter klinkt. Zo goed zelfs dat ik denk dat het live wellicht niet zo goed gaat klinken. Als een soort opgefokte Morrisey, maar dan minus het zalvende stemgeluid, zingt Carter over swingende rockdeuntjes. Niet meer zo duister als bij Gallows, maar hier en daar nog altijd een beetje serieus qua teksten. Maar uiteraard niets waarvoor het woordenboek uit de kast hoeft. Zoals dat hoort op een volwaardig rock-album is er een viool te horen, veel gemakkelijk mee te zingen refreinen en wordt het al volle gitaargeluid her en daar aangevuld door hammond orgels, synthesizers en keyboards. Een prima doordacht en goed gebalanceerd album. Alleen op geen enkele gebied écht heel goed.
Ik vind dit wel een aparte score voor een vooral positieve score, kan je toelichten waarom je voor een krappe voldoende gaat? Plaat nog niet gehoord hoor, wel benieuwd.
Tja... Ben ik een keertje positief over een middelmatige plaat... Er is niets speciaals aan (dus ook niet veel punten waard), maar het klinkt verder gewoon goed wat deze gasten doen (das dan wel weer wat punten waard).
Het is allemaal niet heel spannend ofzo, maar toch wel 10 punten te weinig. Heeft natuurlijk allemaal niets meer met punk te maken. Maar het ligt wel goed in het gehoor. En op het moment dat je sidewalk 55 punten geeft en dit 56 dan weet je dat er wat puntjes te weinig zijn gegeven.
groot fan van gallows toen frank er nog bij zat. deze plaat vindt ik erg goed, allemaal goede nummers, geen hoogvliegers, maar dat hoeft ook niet voor een eerste plaat. klinkt frikking goed en benieuwd naar wat gaat komen. ik was ook benieuwd hoe hij het live ging doen, maar de live filmpjes op youtube klonken erg goed
We moeten idd vooral overgeproduceerde rockbands bestaande uit broodmuzikanten die gezamenlijk zo'n 100,000 platen hebben verkocht en een plaat uitbrengen waar duizenden euro's in gestoken is vergelijken met wat jochies die gezellig samen rammelen in een schuurtje...
Tuurlijk verdienen die een paar puntjes extra. Maar een gewoon degelijke plaat die verder niet slecht is maar ook niet bijzonder spannend verdiend dan ook wel weer wat meer. Moet zeggen dat die live filmpjes gewoon degelijk klinken.
Zal het verder nooit kopen, maar je cijfer doet het ergste vermoeden.